2 Я РАББИ, душманларым не къадар чокълашты! Чокълары манъа къаршы баш котерелер!
Бутюн падишалар Онъа бель букеджек, бутюн халкълар Онъа хызмет этеджек.
Озь ярыгъынъны ве акъикъатынъны ёлла, олар манъа ёл косьтерсин. Олар мени Сенинъ азиз дагъынъа, Сен яшагъан ерлеринъе алып барсынлар.
Амма билинъиз: РАББИ инсафлыларны Озю ичюн айырып алды. Мен Оны чагъыргъанымда, РАББИ мени эшитир.
Сен халкъынъны къуртармакъ ичюн чыкътынъ, сайлагъан падишанъны къорчаламакъ ичюн кеттинъ. Яман эвнинъ башлыгъыны ёкъ эттинъ, темелине къадар кестинъ, масхаралыгъыны ачтынъ. Сэла
Сен къабилелерге берген антынъны беджерип, яйынъны кердинъ. Сэла Озенлернен ерни ярдынъ.
Алла Темандан келеята, Мукъаддес Алла Паран дагъларындан келе. Сэла Онынъ улулыгъы коклерни къаплай, Онынъ шан-шурети дюньяны толдура. Сэла
Сени чагъыргъанымда, мени эшит, эй, меним адиль Аллам! Белягъа огърагъанымда, Сен манъа ярдым эттинъ. Кене манъа мерамет эйле де, дувамны эшит!
Я РАББИ, еринъден тур, къуртар мени, эй, Аллам! Сен эписи душманларымны ченгесине урып, ярамазларнынъ тишлерини сындырырсынъ!
Амма Сен, я РАББИ, чевре-четимде къалкъансынъ, меним шуретимсинъ, башымны юкъарыгъа котерген – Сенсинъ.
Ерусалимнинъ этрафыны дагълар сара, РАББИ де Озь халкъынынъ этрафыны шимдиден башлап эбедиен сарар.