2 Яманлыкъ япкъанлар манъа якъынлашсалар, душманларым ве манъа къаршы олгъанлар беденимни ашамагъа истеселер, олар озьлери сюрюнип йыкъыладжакълар.
РАББИ халкъларны адалетнен суд эте! Догърулыгъымны ве къабаатсызлыгъымны эсапкъа алып, мени де суд эт, я РАББИ!
РАББИ – меним къаям, меним къалем ве меним къуртарыджымдыр! Аллам – меним къаям, мен Онъа умют багълайым. О – меним къалкъаным, къуртулышымнынъ къувети, меним юксек, енъильмез керменим!
Къабаатларым ве гуналарым не къадар? Акъсызлыкъларымны ве гуналарымны манъа косьтер.
Къалгъан учьте бир пайыны атешке алып кетиреджегим, оларны, кумюш киби, иритип темизлейджегим, алтын киби, сынайджагъым. Олар Мени Адымнен чагъыраджакъ, ве Мен оларгъа джевап береджегим. Мен: «Олар – Меним халкъым», – дейджегим. Олар да: «РАББИ – Алламыз», – дейджеклер.
Ордуларнынъ РАББИси! Сен догъру адамны сынайсынъ, акъылыны ве юрегини коресинъ. Оларны джезалайджагъынъны корейим, давамны Сенинъ къолунъа бердим де!