1 РАББИ – меним ярыгъым ве къуртулышымдыр, мен кимден къоркъарым? РАББИ – омрюмнинъ къалесидир, мен кимнинъ огюнде титрерим?
РАББИнинъ сеси янгъан атеш чыкъара.
Халкълар Сенинъ этрафынъда топлансынлар, оларны юксектен идаре этмек ичюн, къайтып кель!
Инсафлы адам къусурсыз яшай, онынъ огъуллары бахтлыдыр!
Лякин мен акъай дегиль, къуртым мен; адамлар мени масхара эте, халкъ исе менден игрене.
– Я РАББИ! Мен Сенинъ огюнъде насыл садыкълыкънен ве бутюн юрегимнен Санъа берилип юргенимни эсле. Сенинъ огюнъде яхшылыкъ яптым, – деп, аджджы агълап башлады.
Исраиль падишасы кимге къаршы чыкъты? Кимнинъ артындан къуваладынъ? Ольген копекнинъ артындан, бир битнинъ пешинден.
Шунынъ ичюн, агъа-къардашлар, Алланынъ сизлерни сайлагъаныны ве чагъыргъаныны къавий этмеге гъайретнен тырышынъыз. Бойле арекет этсенъиз, ич бир вакъыт сюрюнмезсинъиз.
Сизинъ къуртулышынъыз сонъки вакъытларда ачылмагъа азырдыр. Сиз къуртулынъыз деп, иманынъызгъа коре сизни Алланынъ къудрети къорчалай.
Биз инангъан умютимизни йыкъылмайып къатты тутайыкъ, чюнки сёз берген Алла ишанчлыдыр.
Биз шунен гъурурланамыз, темиз виджданымыз да тасдыкълай ки, биз ачыкъ юрекнен ве Алладан кельген темизликнен яшай эдик, бу дюньяда ве айрыджа сизлернен олгъанымызда, инсаний акъылнен дегиль, лякин Алланынъ эйилигинен арекет эте эдик.
Адамлардан къоркъмакъ – озюнъе къапкъан къоймакъ, лякин РАББИге ишангъан сарсылмаз.
Ерусалим, сен шеэр оларакъ къурулдынъ, къысымларнынъ бирлиги олдынъ!
Ич ягъы ве зейтюн ягъынен джаным тойгъаны киби, агъзым ве дудакъларым къуванчнен Сени макътай.
Эй, Алла, Сен меним Алламсынъ, танъ аткъанынен Сени къыдырам. Джаным Сени истей; къуру, бош, сувсуз топракъларда беденим Сени беклеп къыйнала.
Баш чалгъыджы ичюн. Телли чалгъы алетлеринде. Давутнынъ маскили.
Баш чалгъыджы ичюн. Къорах огъулларынынъ маскили.
Я РАББИ, Озь ёлунъны манъа огрет, душманларым ичюн, манъа догъру ёлны косьтер.
Я РАББИ, мени сынап бакъ, тюшюнджелеримни ве юрегимни сынавдан кечир!
Мен РАББИге дедим: «Сен меним Раббимсинъ, Сенден башкъа мен ичюн яхшы шей ёкъ».
Ачувлангъанынъызда, гуна япманъыз. Яткъанынъызда, эр бир шейни юреклеринъизде тюшюнинъиз ве тынчланынъыз. Сэла
Санъа иман эткенлерни догъру ёлда тутасынъ, имансызлар исе къаранлыкъ ичинде гъайып олалар. Инсан озь къудретинен гъалебе къазаналмаз.
РАББИ Шейтангъа: – Къулум Эюпны корьдинъми? – деди. – Дюньяда онынъ киби адам ёкъ. Къусурсыз, догъру бир адамдыр. О, Алладан къоркъа ве яманлыкътан къача. О озь къусурсызлыгъында але даа къатты тура, сен исе бош ерде оны къабаатсыз ёкъ этмеге Мени къозгъадынъ.
Алладан къоркъкъанынъ санъа эминлик бермезми, догъру яшагъанынъ санъа ишанч олмазмы?