4 Коклерде Отургъан куледжек, Рабби оларны масхара этеджек.
Меним джанымны къыдыргъанлар къапкъан къоя; манъа яманлыкъ истегенлер исе, оледжегим акъкъында айтып, эр кунь манъа къаршы фитне къуралар.
Алла Озь азиз еринде деди: «Мен Шекемни тантана иле боледжегим, Сукъкъот вадийини ольчейджегим.
О, ер тёгерегининъ устюнде отура, ер юзюнде яшагъанлар – сарынчкъа кибидир! Коклерни индже басма киби керген, яшамакъ ичюн бир чадыр киби къургъан!
Онынъ ичюн мен де сизинъ белянъыз устюнден кулерим, сизни дешет баскъанда, мен де сизни мыскъылларым.
Эр бир ялтакълангъан агъызны, буюк лафлар эткен тиллерни РАББИ къырып ташласын!
Юдже, Юксельген, эбедий Яшагъан, Ады Азиз олгъан дей ки: – Юксек ве мукъаддес ерде яшайым, лякин тёвбе эткенлернен ве алчакъгонъюллилернен олам. Алчакъгонъюллилернинъ рухларыны джанландыраджагъым, тёвбе эткенлернинъ джанларыны тирильтеджегим.
Манъа япкъан бутюн яхшылыкълары ичюн, РАББИни насыл такъдирлерим?
Ябанджы адамлар манъа къаршы чыкъты, мераметсиз адамлар джанымны алмагъа истей; оларнынъ алдында Алла ёкъ. Сэла
РАББИ бойле дей: – Коклер – тахтым, ер юзю – аякъларыма таяма. Меним ичюн эвни къайда къураджакъсынъыз? Раатланмагъа ерим не ерде оладжакъ?
Тынч адамлар буны корип къуванаджакълар. Эй, Алланы къыдыргъанлар, сизинъ юреклеринъизге кене джан кирсин!
Мына онынъ акъкъында РАББИнинъ сёзлери: Сион къызы сенден нефретленир, устюнъден кулер. Ерусалим къызы артынъдан башыны саллар.
Гилад Меним, Менашше де Меним. Эфраим – башымдаки къале, Ехуда – падишалыкъ таягъым.
Десин Исраиль: – Эгер РАББИ бизнен олмаса эди,