1 Не ичюн миллетлер шамата котерелер? Не ичюн халкълар бош шейлерни акъылгъа къоялар?
Олар Къозунен дженк этеджеклер, амма Къозу оларны енъеджек, чюнки Къозу – раббилернинъ Раббиси ве падишаларнынъ Падишасыдыр. Онен берабер олгъанлар – чагъырылгъан ве сайлангъан ишанчлы адамлардыр.
Алла къуванчлы къычырувлар арасында юксельди; РАББИ боруларнынъ сеслери арасында котерильди.
Догъулгъанымдан берли мен Санъа берильдим, мен анамнынъ къурсагъындан чыкъкъанымдан берли Сен меним Алламсынъ.
Лякин юзюмджилер онынъ огълуны корип, бир-бирине: «Бу – мирасчы! Барып, оны ольдюрейик ве мирасыны алайыкъ», – дедилер.
Эй, халкълар! Рухтан тюшюнъиз ве къоркъудан къалтыранъыз! Эй, узакътаки топракълар, къулакъ асынъыз! Дженкке азырланынъыз, амма къоркъудан къалтыранъыз! Дженкке азырланынъыз, амма къоркъудан къалтыранъыз!
Шура азалары буны эшитип, пек ачувландылар, эльчилерни ольдюрмеге истедилер.
Оны Алланы бильмеген адамларнынъ къолуна береджеклер, мыскъыллап акъаретлейджеклер, Онынъ бетине тюкюреджеклер,
О ерде топлашкъан халкъ да Павелнен Силагъа къаршы чыкъты. Махкемеджилер оларнынъ усть урбаларыны йыртып, оларны котеклемеге буюрдылар.
Олар севинип, Иудагъа пара бермек къарарына кельдилер.
Макътав йырларыны айтынъыз Аллагъа, макътав йырланъыз! Макътав йырларыны айтынъыз Падишамызгъа, макътав йырланъыз!
Чыкъчыкъ балабан киби, олар ирип кетсинлер; олю догъулгъан балалар киби, олар кунешни корьмесинлер.
РАББИнинъ азбарларыны сагъынып, джаным тарсыкъа, юрегим, беденим Тири Аллагъа къуванчнен къычыра!