3 Амма эписи ёлдан урулып, бозулдылар, бири-бирине ошадылар. Яхшылыкъ япкъан ич кимсе ёкъ, бир адам биле ёкъ!
Энди исе Алламыз РАББИ бизге къыскъа вакъыткъа эйилик япты, бир къачымызны къуртарды, Озь азиз еринде ерлешмеге бизге ёл ачты. Алламыз козьлеримизге ярыкъ берди, бизни къуллукъта бираз джанландырды.
Амма олар къызышкъанларында, Мен оларгъа байрам япып, эписини сархош этеджегим. Олар кейфленип, эбедий юкъугъа даладжакълар ве уянмайджакълар, – дей РАББИ.
Баш чалгъыджы ичюн. Аль-ханнехилот. Давутнынъ зебуры.
Ёнатан: – Бабам эр кеске беля кетирди. Бакъынъыз, шу балдан бир парча ашагъан сонъ, такъатым кельди.
Ёнатан исе бабасынынъ сёзлерини эшитмеген эди. Элиндеки таягъыны узатып, балгъа тыкъты, агъзына узатты ве къапты, шу ань такъаты кельди.
чюнки эр ачылгъан шей – ярыкътыр. Шунынъ ичюн бойле айтылгъан: «Эй, юкълагъан, тур ве олюлерден котериль, ве Месих сени ярыкълатыр».
Я РАББИ, бизнен не олгъаныны унутма! Бакъ да, масхаралыгъымызны корь.
Вавилоннынъ башлыкъларыны, акъыллы адамларыны, виляет башлыкъларыны, акимлерини ве аскерлерини сархош этерим де, эбедий юкъугъа даладжакълар ве бир даа уянмайджакълар, – дей Падиша, Онынъ Ады – Ордулар РАББИсидир!
Сен – меним сыгъынагъым! Сен мени белядан сакълайсынъ, къуванчлы енъиш къычырувларынен Сен мени сарып аласынъ! Сэла
Тёкюльген къан ичюн О, джеза бере, азаплангъанларны О, акъылында тута, оларнынъ фигъанларыны ич унутмай.
Шеэрни ярыкълатмакъ ичюн не кунеш, не ай керек; оны Алланынъ Шурети ярыкълатаджакъ; шеэрге Къозу нур сачаджакъ.
О – башкъа миллетлерни ярыкълатаджакъ Нурдыр, Сенинъ Исраиль халкъынънынъ шуретидир.