16 Онынъ устюнден ель эсип кече, ве о, ёкъ ола, онынъ ери биле оны танымаз.
Ехудалыларны ве исраиллилерни эсирликтен къайтараджагъым, эвельки киби къавийлештиреджегим.
О, къапуларынънынъ мандалларыны пеките, ичинъдеки огъулларынъа эйилик тиле,
Халкъымнынъ апайларыны озь гузель эвлеринден къувалайсынъыз, балаларындан эбедиен Мен береджек шуретимни тартып аласынъыз.
Сени кене къавийлештиририм, ве къавий олурсынъ, эй, Исраиль къызы! Кене къолунъа дарелерни аладжакъсынъ, къуванчнен ойнайджакъсынъ.
– Мен оларнынъ эткенлерини ве ниетлерини билем. Бутюн халкъларны, тюрлю тиллернен лаф эткенлерни топламагъа келеятам. Олар келип, шуретимни кореджеклер.
Сионда къасеветленгенлерге куль ерине – сарыкъны, агълав ерине – къуванч ягъыны, тюшкен рух ерине – аджайип макътав урбасыны бермеге ёллады. Оларгъа: «Догърулыкъ эменлери, Озь шурети ичюн РАББИнинъ сачкъанлары», – дейджеклер.
Сенде Кедарнынъ эписи къой-эчкилери топлашаджакъ, санъа Невайотнынъ къочкъарларыны кетиреджеклер, къурбан еримде олар Мен бегенген къурбанлар оладжакълар, ве Мен дюльбер Эвимни шан-шурет этеджегим.
Бутюн ер юзю акъкъында чыкъарылгъан къарар будыр. Алланынъ къолу бутюн халкъларгъа къаршы котерильгендир.
Боразан ве бору чалып, Падиша РАББИ огюнде къуванчнен къычырынъыз!
Куньбатышта РАББИнинъ Адындан къоркъаджакълар, куньдогъушта Шуретинден отьлери патлайджакъ. О, ташкъын дерья киби келеджек, РАББИнинъ ели оны къувалайджакъ.
Халкълар ярыгъынъа келеджек, устюнъден догъгъан парылдыгъа падишалар топлашаджакъ.
– Бир адамнынъ сюрюсинде бутюнлей сагъ айван олгъанда, о, адакъ берсе ве сагъ айваннынъ ерине хаста айванны къурбан оларакъ Раббиге кетирсе, шу яланджы лянет олсун! Мен – улу Падишам, – дей Ордуларнынъ РАББИси. – Халкълар Меним Адымдан къоркъсунлар.