13 Баба балаларына насыл шефкъатлы олса, РАББИ Ондан къоркъкъанларгъа шефкъатлы ола.
Амма вакъты-саати кельгенде, Алла Озь Огълуны, къадындан догъулгъанны ве Къанунгъа бойсунгъанны, ёллады.
– Тур, парылда, ярыгъынъ кельди, РАББИнинъ Шурети устюнъден догъды.
– Ерусалимнен йымшакъ лаф этинъиз, онъа хабер этинъиз: дженк вакъты битти, къабааты ичюн одеме этильди, бутюн ишлеген гуналары ичюн РАББИнинъ къолундан эки къат корьди.
Севгилилерим, шуны эсинъизден чыкъарманъыз: Рабби ичюн бир кунь – бинъ йыл кибидир, ве бинъ йыл – бир кунь кибидир.
Иса оларгъа: – Сизге Бабамнынъ Озь акимиетинен бельгилеген заманны ве вакътыны бильмеге керекмей.
Сиз Алланынъ кунюни беклейсинъиз ве онынъ келювини тезлештиресинъиз. О куню коклер янып ёкъ оладжакъ, эсас шейлер къызып, ирип кетеджеклер.
о вакъыт душман меним джанымны къувалап етишсин, омрюмни ерге таптасын, шуретимни топракъкъа атсын. Сэла
О манъа бойле джевап берди: – Сен кет, Даниял. Бу сёзлернинъ манасы ахыр замангъадже гизли олсун.
Ордуларнынъ РАББИси, Исраильнинъ Алласы, бойле дей: – Халкъымны эсирликтен къайтаргъанымда, Ехуда топрагъында ве шеэрлеринде кене бойле дейджеклер: «РАББИ сени багъышласын, эй, догърулыкъ булунгъан ер, эй, азиз дагъ!»
Халкъларнынъ хаберджилерине не айтмакъ керек? – Сионнынъ темелини РАББИ къойды, чекиштирильген халкъ анда сакъланаджакъ!
Ехудада Алла беллидир, Исраильде Онынъ Ады улу.
Алла Мусагъа даа бойле деди: – Исраиль огъулларына айт: Мени сизге РАББИ, бабаларынъызнынъ Алласы, Ибраимнинъ Алласы, Исхакънынъ Алласы ве Якъупнынъ Алласы ёллады. Бу – эбедиен Меним Адым. Мени несильден несильге бойле деп акъылларында тутарлар, – айт.
О, РАББИге айта: «О, меним сыгъынагъым ве къалем, О, меним Аллам; умютим Онда!»
О, Къызыл денъизни экиге больди, – акъикъатен эбедийдир Онынъ севгиси, –