12 Шаркъ гъарптан не къадар узакъта олса, акъсызлыкъларымызны бизден о къадар узакълаштырды.
О, Къызыл денъизни экиге больди, – акъикъатен эбедийдир Онынъ севгиси, –
Я РАББИ, Сен эбедиен падишалыкъ этесинъ! Тахтынъ несиллерден несиллерге турар!
Алла Мусагъа даа бойле деди: – Исраиль огъулларына айт: Мени сизге РАББИ, бабаларынъызнынъ Алласы, Ибраимнинъ Алласы, Исхакънынъ Алласы ве Якъупнынъ Алласы ёллады. Бу – эбедиен Меним Адым. Мени несильден несильге бойле деп акъылларында тутарлар, – айт.
Иса Месих денъишмез. О, тюневин, бугунь ве эбедиен айныдыр.
Душманларны бутюнлей дарма-дагъын эттинъ, шеэрлеринде таш устюнде таш къалдырмадынъ, олардан хатыра биле къалмады.
РАББИ, Исраильнинъ Падишасы, оны сатын алгъан Ордуларнынъ РАББИси бойле дей: – Мен биринджи, ве Мен сонъки! Менден гъайры алла ёкъ!
Сени къувдылар, корьмеге истемедилер, сенден четлендилер, энди исе сеннен гъурурланаджакълар, несильден несильге къуванаджакълар.
Эбедий Алла – сени сакълагъан ердир, сени эбедиен къудрети къорчалай. О, душманларынъны огюнъден къувалай ве: «Ёкъ эт!» – айта.
Биз тек тюневин догъдыкъ, бир шей бильмеймиз, ер юзюндеки куньлеримиз – бир талдадыр.
Чечек киби ачып солар, кольге киби, къачып гъайып этер.
не къаранлыкъта кезген вебадан, не де уйледе къыргъан юкъма хасталыгъындан.