11 Кок ерден не къадар юксек олса, Ондан къоркъкъанларгъа буюк севгиси о къадар чокъ.
Чечек киби ачып солар, кольге киби, къачып гъайып этер.
Бир несиль башкъа несильге Сенинъ ишлеринъни макътар, Сенинъ къудретинъ акъкъында айтарлар.
«Бутюн инсанлыкъ откъа ошай, онынъ дюльберлиги – тарла чечеги киби. От къуруй, чечек тюше,
Сизлер ярын не оладжагъыны бильмейсиз де! Яшайышынъыз озю недир? Бир ань ичинде пейда олып, гъайып олгъан був кибидир.
Бай дин къардаш да макътансын, чюнки о, биле ки, Алланынъ огюнде ашагъы алда ола ве, чёль чечеги киби, ёкъ оладжакъ.
Адам ичюн яшайышында, къаралты киби кечирген бош яшайышынынъ саювлы куньлеринде не яхшы олгъаныны ким бильсин? Эм де адамгъа, ондан сонъ ер юзюнде не оладжагъыны ким айтып олур?
Эр якътан йыкъа мени, мен гъайып олып кетем, умютимни, терекни киби, тамырындан чыкъара.
Мен – къасевет корьген адамым, РАББИ гъазапнен мени урды.