1 Такъаттан кесильген, къасеветини РАББИнинъ алдына тёккен заваллынынъ дувасы.
Алланынъ адамы Мусанынъ дувасы.
О, эзильгенлерге адалетли укюм эте, ачларгъа отьмек бере! РАББИ эсирлерни азат эте!
РАББИнинъ алдында дерьялар шувулдасын, дагълар да къошулып севинчнен багъырсын!
Эм Алланынъ мераметини, эм де сертлигини акъылынъда тут. Йыкъылгъанларгъа О, серт бакъа, санъа исе мераметини косьтере. Лякин эгер Онынъ мераметинде булунмасанъ, сен де кесилип ташланырсынъ.
Сенинъ тахтынъ къадимий замандан берли пекитильген, Сен – асырлардансынъ!
Эй, инсан! Эйилик не олгъаны санъа бильдирильди, РАББИ сенден не истегени де хабер этильди: адалетли арекет этмек, мераметни севмек ве Алланънынъ огюнде юваш юрекнен яшамакъ.