2 Бакъынъыз, инсафсызлар яйларыны тартып, адалетли яшагъан адамларны къаранлыкъта атмакъ ичюн, окъларыны яйгъа къурдылар.
Эй, Алла, Озюнъ бизни ташлап кетмединъми? Ордуларымызнен чыкъмайсынъ да, эй, Алла!
Алчакъгонъюллилер исе ер юзюнинъ саиплери оладжакъ, олар аманлыкънынъ чокълугъынен зевкъ сюреджеклер.
Чукъур къазгъан адам да къазгъан чукъурына озю тюшер.
Ярамайны озь яманлыкълары сарып аладжакъ, озь гуналарынынъ къапкъаны оны тутып багълайджакъ.
Инсафлы адам мени урса – севги косьтерир, мени къабаатласа – башыма ягъ силер, бундан мен баш тартмам. Дуваларым але даа къанунсызлыкъ япкъанларгъа къаршы.
Хошаянынъ огълу Азарья, Къареахнынъ огълу Ёханан ве башкъа бетсиз адамлар Йирмеягъа: – Сен ялан айтасынъ, – дедилер. – РАББИ, бизим Алламыз, сени бизлерге: «Мысырда яшамагъа кетменъиз», – айтмагъа ёлламагъан.
Сени корьгенлер дикъкъат этип, тюшюнджеге даладжакълар: «Ер юзюни тепреткен, падишалыкъларны сарсыткъан,
Сен: «Кокке чыкъарым, Алланынъ йылдызларындан юкъары тахтымны къоярым, Цафон дагъында, аллалар топлангъан дагъында отураджагъым.
Алыма беля, чюнки мен Мешек топрагъында яшадым, Кедар чадырлары арасында отурдым.
Шимди мен билем ки, РАББИ эписи аллалардан буюк; О, бойле шейлер япып, исраиллилерни гъурурлы мысырлыларнынъ аллаларындан къуртарды, – деди.
Сен халкъымны даа йибермейип, онъа къаршы турасынъ.