2 О, РАББИнинъ Къанунындан кейф ала, гедже-куньдюз Онынъ Къануныны тюшюне.
Бу Теврат китабынынъ сёзлери даима агъзынъда олсун. Бу китапны гедже-куньдюз огрен ве анда язылгъаннынъ эписини тыпкъы-тыпкъына беджер. Сонъ ишлеринъ онъундан келир, ве эр ишке акъылнен янашарсынъ.
Ичимдеки джаным Алланынъ Къанунына къувана да.
Сёзлеринъ огюме келип-кечмез, мен оларны юттым; олар манъа къуванч, юрегиме шенълик олды. РАББИ, Ордуларнынъ Алласы! Адынънен адлангъаным.
Эй, РАББИнинъ къуллары, Оны макътанъыз! РАББИнинъ Адыны макътанъыз!
Онынъ эмирине коре сарынчкъалар пейда олды, сайысы олмагъан чегерткилер чыкъты.
Мени кореджек козю олмагъанлар эписи озьара фысылдашып, манъа къаршы яманлыкъ япмагъа ниетленелер.
Къайгъымда мен РАББИден имдат истедим, ве О манъа джевап берди.
Алланы севмек – Онынъ эмирлерини беджермектир. Онынъ эмирлери исе агъыр дегиль,
О, берген эмирлеринден ве низамнамелеринден мен айырылмадым, Онынъ сёзлерини юрегимде сакъладым.
Бу ишлернен огъраш, оларгъа бутюнлей озюнъни багъышла. О вакъыт сенинъ мувафакъиетинъ эписине бес-белли оладжакъ.
тул къалгъан ве сексен дёрт йылдан берли тул олгъан эди. О, ич бир вакъыт Алланынъ Сарайындан тышарыгъа чыкъмай, гедже-куньдюз дувалар окъуп ве аштан-сувдан вазгечип, Аллагъа ибадет эте эди.
Гедже-куньдюз дувалар окъугъанымда, мен сени эр вакъыт акълымда тутам ве Аллагъа шукюр этем, баба-деделерим киби, Онъа саф виджданнен хызмет этем.
Агъа-къардашлар, сиз бизим агъыр ишимизни ве къыйынлыкъларымызны мытлакъа унутмадынъыз: сизинъ ич биринъизге агъыр кельмесин деп, биз гедже-куньдюз чалышып, сизге Алланынъ Къуванчлы Хаберини бильдире эдик.
– Аджеба Алла да Озю сайлагъан ве Онъа гедже-куньдюз ялварып отургъанларны къорчаламазмы? Оларны чокъ беклеттиреджекми?
Эзрахлы Этаннынъ маскили.
Акъшам устю, Исхакъ тюшюнджелерини ерли-ерине кетирмек ичюн, тарлагъа чыкъты. Козьлерини котерип бакъса – иште, девелер келелер.
Узеир РАББИнинъ Къануныны огренмеге ве беджермеге, эм де бутюн Исраильде низамнамелерни ве къарарларны огретмеге джан-юрекнен берильди.