7 Экинджи куню исе танъ аткъанда, Алла бир къурт йиберди, о, осюмликни кемирди, ве осюмлик къуруды.
Юзюм кутюклери къуруды, инджир тереги солып къалды. Нар, хурма ве алма, бутюн тарладаки тереклер къуруды. Адам огъулларынынъ шенълиги де ёкъ олды.
Гуналарымыз ичюн къазангъанымызгъа коре О, япмады, бизге къабаатларымызгъа ярашкъан джеза бермеди.
ве бойле деди: – Бу дюньягъа чыплакъ кельдим, мындан чыплакъ да кетеджегим. РАББИ берди, РАББИ алды, РАББИнинъ Ады мубарек олсун!
О вакъыт РАББИ-Тааля бир осюмлик осьтюрди. Осюмлик, Юнуснынъ башы устюнде талда олсун, гъамы да даркъасын деп, устюнден котерильди. Юнус осюмликке пек къуванды.