1 РАББИ буюк бир балыкъны йиберди, ве балыкъ Юнусны ютты. Юнус балыкънынъ ичинде учь кунь ве учь гедже отурды.
Олар къартайгъанда да, чокъ мейва берерлер, тазе ве ешиль олурлар,
Бакъ, О, мени ольдюрсе биле, Онъа ишанырым, япкъанларымны Онынъ огюнде къорчаларым.
Я РАББИ! Сени сыкъынты вакътында къыдырдылар, башларына джеза тюшкенде, Санъа явашчыкътан ялвардылар.
Къанун бозгъанларгъа Сенинъ ёлларынъны огретеджегим, ве гунакярлар Санъа къайтып келеджеклер.
Эгер аранъыздан бириси чекишсе, дува этсин. Эгер бириси бахтлы олса, макътавлар йырласын.
Сонъра Мен кетип, ериме къайтаджагъым. Олар озь къабаатларыны танып, Мени къыдырмагъандже, Мен еримде къаладжагъым.
Шу озенден сув ич. Мен къаргъаларгъа санъа аш кетирмеге буюрдым».