4 О заман РАББИ денъизде буюк бир ель котерди. Денъизде буюк бир фуртуна къопты, геми парчаланаджакъ киби олды.
Бакъ! Алла дюньянынъ юксек ерлеринден келеята! О, дагъларны ясагъан ве ельни яраткъан. О, адамгъа Озь тюшюнджелерини анълата, танъ ярыгъыны къаранлыкъкъа чевире. Онынъ Ады – РАББИ, Ордуларнынъ Алласыдыр.
буюк ярыкъларны яратты, – акъикъатен эбедийдир Онынъ севгиси, –
РАББИ къаршы кельген тарафтан фена кучьлю гъарбий ельни уфюртти, ве о ель сарынчкъаны алып кетип, Къызыл денъизге ташлады. Бутюн Мысыр мемлекетинде бир сарынчкъа биле къалмады.
Сонъра РАББИ ель котерди. Ель денъизден боденелерни кетирди ве оларны ордунынъ чевре-четинде, эр тарафындан бир куньлюк ёл къадар узакълыкъта, ерден бир метр юксеклигинде ташлады.
Сен нефесинънен уфюрдинъ, ве оларны денъиз къаплады, олар терен сувлар ичине къуршун дайын далдылар.
Муса къолуны денъизге къаршы узатты. РАББИ кучьлю шаркъий ельни уфюртип, бутюн гедже денъиз сувларыны айдады ве денъизни топракъкъа чевирди. Денъиз экиге болюнди,
Муса таягъыны Мысыр топрагъына тараф узатты. РАББИ бу мемлекетке бутюн кунь ве бутюн гедже девам эткен шаркъий ельни уфюртти. Саба ачылмаздан, шаркъий ель сарынчкъаны кетирди.
ерни сувлар устюне пекитти, – акъикъатен эбедийдир Онынъ севгиси, –
О гудюрдесе, коктеки сувлар шувулдар, ер юзюнинъ кенарындан О, булутларны кетирир, ягъмур арасында яшын яратыр, анбарларындан ель уфюртир.
Эй, атеш ве бурчакъ, къар ве туман, Онынъ эмирини ерине кетирген боран!