31 Биз билемиз ки, Алла гуналы адамларны динълемей. Ким Алладан къоркъып, Онынъ истегенини беджерсе, Алла тек оны динълей.
Яман адамлардан РАББИ пек узакътыр, инсафлыларнынъ дуваларыны исе эшитир.
Къолларынъызны Манъа узаткъанларынъызда, сизни корьмейим деп, козьлеримни къапатаджагъым. Дуваларынъызны чокълаштыргъанынъызда, эшитмейджегим. Ольдюрген адамларнынъ къанындан къолларынъыз къырмызы.
Къанунгъа къулакъ асмагъан адамнынъ дувасы да пистир.
Олар РАББИден ярдым истейджек, амма О, оларгъа джевап бермейджек, олар яманлыкъ япкъанлары ичюн, олардан бетини чевиреджек.
Ордуларнынъ РАББИси бойле дей: – Мен чагъыргъанда, олар динълемеди. Шунынъ ичюн де олар Мени чагъыргъанда, Мен оларны динълемедим.
Фукъаренинъ къыяметине къулакъ къапаткъан, бир кунь ола озю къыямет къопарыр, лякин онъа кимсе джевап бермез.
– Ораза тутаджакълар, лякин къычырувларыны эшитмейджегим. Бутюнлей якъыладжакъ къурбанларны ве ашлыкъ бахшышларыны кетиреджеклер, амма олардан разы олмайджагъым. Оларны къылычнен, ачлыкънен ве ольдюриджи хасталыкънен ёкъ этеджегим.
Сиз Мени сайлагъанынъыз дегиль, сизни Мен Озюм сайладым, юрмеге ве гъайып олмайджакъ мейва бермеге тайин эттим. Шунынъ ичюн, Меним Адымдан Бабадан не истесенъиз, О, сизге береджек.
Шунынъ ичюн Меним ачувым оларгъа тёкюледжек! Оларны аджымам, мерамет этмем. Къулакъларыма чокъ къычырсалар биле, оларны динълемем!
Иса исе оларгъа шай деди: – Меним ашым – Мени Ёллагъаннынъ ирадесини беджермек ве Онынъ ишини битирмектир.
Шимди еди бузав ве еди къочкъар алынъыз, къулум Эюпкъа кетинъиз ве оларны озьлеринъиз ичюн бутюнлей якъыладжакъ къурбан оларакъ кетиринъиз. Къулум Эюп сиз ичюн дува этер. Мен онынъ дувасыны къабул этерим ве, сизлер Меним акъкъымда къулум Эюп киби догъру айтмасанъыз да, сизни джезаламам.
Яман адамларнынъ къопайлыгъы ичюн, олар ярдымгъа чагъырса да, О, оларгъа джевап бермез.
Ким Онынъ истегини беджермеге истесе, бу огретюв Алладанмы я да Мен Озюмден айткъанымны биледжектир.
РАББИ манъа деди ки: – Мусанен Смаил огюмде турып, ялварсалар биле, бу халкъкъа юрегим ятмаз. Оларны огюмден къувала, кетсинлер.
Онынъ ичюн РАББИ бойле дей: Бакъынъыз! Мен башларына беля тюшюреджегим, ве олар ондан къуртулып оламайджакълар. Менден ярдым истейджеклер де, Мен оларны эшитмейджегим.
О вакъыт РАББИни чагъыргъанда, О эшитеджек, ярдым сорагъанда, РАББИ: «Мен мындам», – айтаджакъ. Аранъыздан эр тюрлю боюндырыкъны гъайып этсенъиз, къабаатламагъа битирсенъиз, яманламакътан вазгечсенъиз,
Сен падишаларгъа къуртулыш бересинъ, къулунъ Давутны олюм къылычындан къуртарасынъ.
Шимди апайны акъайына къайтар, чюнки о пейгъамбер. О, сенинъ ичюн дува этер, ве сен сагъ-селямет къалырсынъ. Эгер къайтармасанъ, биль ки, сен мытлакъа оледжексинъ. Сен ве бутюн сенинъ эвинъдекилеринъ оледжеклер.
Бойлеликнен, дживардаки шеэрлерни ёкъ эткенде, Алла Ибраимни акъылында тута эди. Алла Лут яшагъан шеэрлерни йыкъкъанда, Лутны йыкъаджакъ ерлеринден къуртарды.
Гемилерде денъизге чыкъкъанлар да, буюк сувларда иш япкъанлар да
Мени кореджек козю олмагъанлар эписи озьара фысылдашып, манъа къаршы яманлыкъ япмагъа ниетленелер.
О вакъыт Мен дедим: – Мына, бурулгъан кягъытта Меним акъкъымда язылгъаны киби, Мен Сенинъ истегинъни беджермеге кельдим, эй, Алла!
Сизлер къайттынъыз ве РАББИнинъ огюнде агъладынъыз. Лякин РАББИ давушынъызны эшитмеди ве сизни къабул этмеди.
Алла керчектен бош лафны эшитмез, Къудретли онъа къулакъ асмаз.
– Шашыладжакъ бир шей! – деп джевап берди о. – Сиз Онынъ къаерден олгъаныны бильмейсиз, лякин О меним козьлеримни ачты!
Догъма кёрнынъ козьлерини бир кимсе ачкъаныны дюнья тургъандан берли эшитильмеген.
Амма шимди де билем ки, Сен Алладан не истесенъ, Алла Санъа береджек.