28 Еудийлернинъ башлыкълары оны акъаретлеп: – Сен Онынъ шегиртисинъ, биз исе – Мусанынъ шегиртлеримиз!
Мына, сизлер озюнъизге «еудий» дейсинъиз, Къанунгъа таянасынъыз, Алланен макътанып юресинъиз.
Оны яманлай эдилер, О исе джевап берип, ич кимсени яманламай эди. О, азап чеккенде, ич кимсени къоркъузмай эди, лякин эр шейни адалетли суд эткен Алланынъ къолуна бере эди.
не хырсызлар, не къызгъанчлар, не ичкиджилер, не башкъаларны яманлагъанлар, не айдутлар киреджеклер.
Биз озь къолларымызнен чалышамыз. Бизни сёгелер, биз исе яхшылыкъ тилеймиз. Бизни къувалар, биз исе сабыр этемиз.
Еудий башлыкълары бунъа джевап берип: – Сен бутюнлей гуна ичинде догъгъан олсанъ да, энди бизге акъыл огретесинъми? – деп, оны къувып чыкъардылар.
Муса сизге Къанунны бермедими? Лякин ич биринъиз Къанунны беджерип яшамайсынъыз. Не ичюн Мени ольдюрмеге чаресини къыдырасыз?
Кечип кетеяткъанлар башларыны саллап, Исагъа куфюр сёзлер айта эдилер:
Мен ичюн адамлар сизни къувгъанда-къаралагъанда, сиз акъкъынъызда яман яланлар айткъанда, бахтлы оладжакъсыз!
Эй, адалетни бильгенлер! Эй, юреклеринде Къануным олгъан халкъ! Динъленъиз Мени! Адамлар сизни яманлагъанларындан къоркъманъыз, куфюр сёзлеринден отюнъиз патламасын!