56 Бабанъыз Ибраим Меним кунюмни кореджегини билип, пек къувангъан эди. Оны корип, севинген.
Бу адамларнынъ эписи оларгъа берген сёзлернинъ беджерилювини корьмейип, иманлы олып ольдилер. Олар ваделернинъ беджерилювини келеджекте олгъаныны корьди ве къувандылар, озьлери исе, ер юзюнде олар тек ябанджы ве кельмешеклер, дей эдилер.
Мени динълегенинъ ичюн, эвлятларынъ ярдымынен ер юзюндеки эписи халкълар яхшылыкъ кореджеклер.
Олар Исагъа джевап берип: – Бизим бабамыз – Ибраимдир, – дедилер. – Эгер сиз Ибраимнинъ балалары олса эдинъиз, Ибраимнинъ япкъан ишлерини япар эдинъиз, – деди Иса оларгъа.
Сизге догърусыны айтам: чокъ пейгъамберлер ве инсафлы адамлар сиз корьгенинъизни корьмеге истей эдилер, лякин корьмедилер, сиз эшиткенлеринъизни эшитмеге истей эдилер, лякин эшитмедилер.
Сизге айтам: пек чокъ пейгъамбер ве падишалар сиз корьгенинъизни корьмеге истедилер, лякин корьмедилер, сиз эшиткенлеринъизни эшитмеге истедилер, лякин эшитмедилер, – деди.
Оларнынъ эписи иманлары ичюн макътав къазандылар, амма оларгъа берильген сёзлернинъ беджерилювини корьмедилер,
Ибраимнинъ эвлятлары олгъанынъызны билем. Амма Мени ольдюрмеге чаресини къыдырасыз, чюнки сиз Меним сёзюмни анълап оламайсыз.
Иса оларгъа джевап берди: – Мен сизге айттым, амма сиз инанмадынъыз. Бабамнынъ Адынен япкъан ишлерим Манъа шаатлыкъ этелер.