54 Иса джевап берди: – Эгер Мен Озюмни Озюм шуретлесем, Меним шуретим боштыр. Мени Бабамнынъ Озю шуретлей. Сиз онъа «Алламыз» дейсиз.
Мен Озь шуретимни къыдырмайым. Лякин Башкъасы бар, О шуретини къыдыра ве суд эте.
Пек чокъ бал ашамакъ – яхшы дегиль, шанлы адамларнынъ шуретини къыдырмакъ да ойледир.
Улу ве шуретли Алладан: «Бу Меним севимли Огълумдыр! Мен Ондан разым!» – деген сес кельгенинен, Месих Алла Бабадан урьмет ве шуретни къабул этти.
Озюни макътагъан дегиль, Рабби макътагъан адам урьметке ляйыкътыр.
Мына, Ибраимнинъ, Исхакънынъ ве Якъупнынъ Алласы, бабаларымызнынъ Алласы, Озюнинъ къулу Исаны юксельтип шерефледи. Сизлер Оны саттынъыз, Пилат Оны йибереджек олгъанда, онынъ огюнде Исадан ред эттинъиз.
Шу сёзлерден сонъ Иса козьлерини кокке котерип, деди: – Эй, Баба! Вакъыт кельди. Огълунъ Сени шерефлесин деп, Огълунъны шерефле.
Сиз озь бабанъызнынъ ишлерини япасыз! – Биз ороспулыкътан догъмадыкъ да, бизим бир Бабамыз бар. О – Алладыр, – деп джевап бердилер Исагъа. О, оларгъа шойле деди:
Ким озь адындан лаф этсе, озюне шурет истей. Ким Оны Ёллагъангъа шурет истесе, О, акъикъийдир, ве Онынъ юрегинде инсафсызлыкъ ёкъ.
Сизлер Онен Аллагъа инандынъыз. Алла Месихни олюлерден тирильтти ве Онъа шурет берди, шунынъ ичюн сиз Аллагъа инандынъыз ве Онъа умют багъладынъыз.
Эвельки пейгъамберлерге ачылгъан эди ки, коклерден ёлланылгъан Мукъаддес Рухнынъ ярдымынен сизлерге шимди бильдирильген Къуванчлы Хабер оларгъа дегиль, лякин сизлерге файдалы олды. Атта мелеклер де шуны анъламагъа истейлер.
Мына, Баба, Сенинъ огюнъде Мени шерефле. Дюнья яратылмаздан эвель Сенинъ огюнъде Менимки олгъан шерефни Манъа къайтар.
Иса буны Мукъаддес Рух акъкъында айтты. Исагъа иман эткенлер Рухны якъын арада аладжакъ эдилер. О вакъыт Рух даа берильмеген эди, чюнки Иса шуретини даа алмагъан эди.
Мен адамлардан шерефни къабул этмейим.
Иса буны Галилеянынъ Кана шеэрчигинде япты; бу шей Онынъ аджайип бельгилерининъ башы олды. Бойле этип, Иса Озь шуретини косьтерди, ве шегиртлери Онъа иман эттилер.
РАББИ Хошеагъа: – Адыны Ло-Амми къой, чюнки сиз Меним халкъым дегильсиз. Мен де сизинъ Алланъыз олмам.
РАББИнинъ сёзюнден къалтырагъанлар, Онынъ сёзюни динъленъиз: – Сизни корьмеге истемеген, Адым ичюн сизни къувалагъан къардашларынъыз: «РАББИ Озюни шуретинде косьтерсин де, шенълигинъизге бакъайыкъ!» – дейлер. Амма олар масхара оладжакълар.