5 Муса Къанунымызда бойле къадынларны ташнен урып ольдюрмеге буюргъан. Я Сен бунъа не айтарсынъ?
Бир акъай аиле садыкълыгъыны бозып, башкъа къадыннен я да башкъа акъайнынъ апайынен ятса, эм аиле садыкълыгъыны бозгъан адам, эм къадын мытлакъа ольдюрильсин.
Мени, Алланынъ Къануныны я да Пейгъамберлернинъ Языларыны ёкъ этмек ичюн кельди, деп тюшюнменъиз. Мен оларны ёкъ этмек ичюн дегиль, беджермек ичюн кельдим.
Халкъ оларны ташларнен ольдюрсин, къылычларнен парчаласын, огъул-къызларыны ёкъ этсин, эвлерини де якъсын.
Онынъ киеви Юсуф инсафлы адам олгъаны себебинден, Мерьемден айырылмакъ ниетине кельди, лякин гизли, чюнки къадынны масхара этмеге истемеди.
– Оджа! – дедилер. – Бу апай аиле садыкълыгъыны бозгъан вакъытта якъаланды.