20 Бу сёзлерни Иса Алланынъ Сарайы азбарында адамларны огреткен вакъытта, садакъа сандыгъы янында турып айтты. Оны ич кимсе якъаламады, чюнки Онынъ вакъты даа кельмеген эди.
Сонъ Исаны якъаламагъа истедилер. Амма ич кимсе Онъа тиймеди, чюнки Онынъ вакъты даа кельмеген эди.
Сиз озюнъиз байрамгъа барынъыз. Мен бу байрамгъа бармайым, чюнки Меним вакътым даа кельмеди.
Сонъ Иса, садакъа сандыгъынынъ къаршысында отурып, халкънынъ къутугъа пара насыл ташлагъаныны бакъмакъта эди. Чокъ зенгинлер чокъ пара ташладылар.
Базылары Оны якъаламагъа истедилер, амма ич кимсе Онъа къол котермеди.
Иса шегиртлерини янына чагъырып: – Сизлерге догърусыны айтам: бу фукъаре тул къадын къутугъа эписинден чокъ акъча ташлады.
Баш руханийлер акъчаны алып: «Бу парада къан бар, оны хазинеге къоймагъа Къанун разылыкъ бермей», – дедилер.
Сонъра еудийлер кене Исаны якъаламагъа чаресини къыдыра эдилер, лякин Иса оларнынъ къолларындан къуртулып кетти,
О вакъыт олар, Исагъа атмакъ ичюн къолларына таш алдылар. Лякин Иса гизленип, Сарайдан чыкъты.
Иса бу кинаели икяени оларгъа къаршы айткъаныны анълап, баш руханийлернен Къанун оджалары Оны шу ань якъаламагъа истедилер, лякин халкътан къоркътылар.
Къапуджыларнынъ дёрт башлыгъы, левийлилер олып, хусусий вазифелерни беджердилер. Олар Алланынъ Эви одаларыны ве хазинесини бакътылар.
Ондан сонъ Иса чокъ адамларгъа: – Мени якъаламакъ ичюн, айдут тутаджакъ киби, къылыч ве таякъларнен силяланып кельдинъиз. Мен эр кунь Алланынъ Сарайында олып, окъута эдим, сизлер исе Мени якъаламадынъыз, – деди.
Иса бакъып, садакъа сандыгъына акъча бахшышларыны ташлагъан зенгинлерни корьди.
Иса онъа: – Къадын, бу бизим ишимиз дегиль. Меним вакъыт-саатим даа кельмеди, – деди.
Байрамнынъ ярысы кечкенде, Иса Алланынъ Сарайы азбарына кирип, халкъны огретмеге башлады.
Саба эрте О, кене Сарай азбарына къайтып кельди. Онынъ алдына бутюн халкъ кельди. Иса отурып, адамларны огретмеге башлады.