12 Иса кене халкънен лаф этип: – Мен дюньянынъ ярыгъы олам. Ким Меним пешимден кетсе, къаранлыкъта юрмез, лякин онен аят ярыгъы оладжакъ, – деди.
Манъа иман эткен эр бир адам къаранлыкъта къалмасын деп, Мен дюньягъа ярыкъ олып кельдим.
Мен даа дюньяда олгъанымда, дюньянынъ ярыгъы олам.
Иса оларгъа деди: – Даа къыскъа бир вакъыт ичинде ярыкъ сизнен оладжакъ. Къаранлыкъ сизни басмасын деп, ярыкъта юрюнъиз. Къаранлыкъта юрген адам къаерге кетеяткъаныны бильмей.
Сиз – дюньянынъ нурусынъыз. Дагъ тёпесинде ерлешкен шеэр гизли оламаз.
О, джанымны мезардан къуртарды, манъа ярыкъны корьмеге ёл берди».
Мына бу суд: дюньягъа ярыкъ кельген олса да, адамлар ярыкътан зияде къаранлыкъны севдилер, чюнки оларнынъ япкъан ишлери яманлыкъ эди.
Къаранлыкъта юрген халкъ буюк ярыкъ корьди! Олюм топрагъында, олюм кольгесинде яшагъан адамлар ичюн ярыкъ парылдады.
Алла гуна япкъан мелеклерни биле аджымады, лякин оларны джеэннемнинъ къаранлыкъ зынджырларынен багълады ве суд кунюне къадар сакълады.
Аранъыздан РАББИден ким къоркъа? Къулунынъ сёзюни ким тута? Ярыкъ олмайып, къаранлыкъта юргенлер РАББИнинъ Адына ишансын, Алласына таянсын.
– Сен – Меним къулумсынъ, Якъупнынъ къабилелерини гъайрыдан тиклейджексинъ, Исраильнинъ къалгъанларыны къайтараджакъсынъ. Бундан гъайры, миллетлер ичюн бир ярыкъ оладжакъсынъ, сенинъ ярдымынънен дюньянынъ кенарларында яшагъанларны къуртараджагъым.
Рабби бизге буны буюрды: – Сен тюрлю халкълар ичюн ярыкъ оладжакъсынъ, ер юзюнинъ четлерине къадар къуртарув кетиреджексинъ, – деди.
Олар: «Озь миллетине де, башкъа миллетлерге де ярыкъ акъкъында хабер этмек ичюн, Месих азап чекмеге ве олюлер ичинден биринджи олып тирильмеге керек эди», – дей эдилер.
Иса онъа деди: – Мен – ёл, акъикъат ве аят олам. Бабагъа келеджек эр ким тек Меним вастамнен келе.
Ким Онынъ истегини беджермеге истесе, бу огретюв Алладанмы я да Мен Озюмден айткъанымны биледжектир.
Амма Адыма сайгъы косьтергенлер ичюн, догърулыкъ кунеши догъаджакъ ве нурларынен шифа кетиреджек. Ве сиз чыкъып, бакъылгъан бузавлар киби, сычрайджакъсынъыз.
Халкълар шеэрнинъ ярыгъында юреджеклер. Ер юзюнинъ падишалары онъа озь байлыкъларыны кетиреджеклер.
О – башкъа миллетлерни ярыкълатаджакъ Нурдыр, Сенинъ Исраиль халкъынънынъ шуретидир.
Айдынъыз, РАББИни таныйыкъ, Оны бильмеге тырышайыкъ. Ярыкъ танъда пейда олгъаны киби, О да пейда оладжакъ. Ягъмур кельгени киби, О бизге келир. Баарьнинъ сонъунда ягъмур киби, О, топракъны суварыр».
Олар – денъизнинъ къутургъан далгъалары, озь айып ишлерини, далгъалар озь копюгини киби, этрафкъа сачалар. Олар – бош кезген йылдызлардыр. Оларгъа эбедиен энъ къою къаранлыкъ азырлангъандыр.
Шу адамлар – сувсуз чокъракълардыр, боран айдагъан тумандыр. Олар ичюн энъ къою къаранлыкъ азырлангъан.
Озь укюмини сакъламагъан, озьлерининъ яшагъан ерини ташлап кеткен мелеклерни де Рабби буюк суд кунюне къадар эбедий зынджырларнен багълап, зифт къаранлыкъта сакълай.
Агъзынъны яман сёзлер ичюн ачасынъ, тилинънен де фитнелер къурасынъ.
Ярыкъ даа сизнен олгъанда, ярыкъкъа иман этинъиз, сонъ ярыкънынъ огъуллары оладжакъсыз. Бу сёзлерни айтып, Иса узакълашып гизленди.
Эгер биз: «Бизим Онен араларымыз якъын», – десек, лякин къаранлыкъта юрсек, биз ялан айтамыз ве догъру шей япмаймыз.