6 Иса оларгъа шойле деди: – Меним вакътым даа кельмеди. Лякин сиз ичюн эр вакъыт келише.
Сиз озюнъиз байрамгъа барынъыз. Мен бу байрамгъа бармайым, чюнки Меним вакътым даа кельмеди.
Иса онъа: – Къадын, бу бизим ишимиз дегиль. Меним вакъыт-саатим даа кельмеди, – деди.
Сонъ Исаны якъаламагъа истедилер. Амма ич кимсе Онъа тиймеди, чюнки Онынъ вакъты даа кельмеген эди.
Шу сёзлерден сонъ Иса козьлерини кокке котерип, деди: – Эй, Баба! Вакъыт кельди. Огълунъ Сени шерефлесин деп, Огълунъны шерефле.
Песах Байрамындан эвель Иса бу дюньядан Бабанынъ янына кетмек вакъты кельгенини биле эди. О, бу дюньяда Озюнъкилерни севген эди ве шимди оларны сонъунадже севди.
Бу сёзлерни Иса Алланынъ Сарайы азбарында адамларны огреткен вакъытта, садакъа сандыгъы янында турып айтты. Оны ич кимсе якъаламады, чюнки Онынъ вакъты даа кельмеген эди.
– Шеэрге кирип, анавы бир адамгъа барынъыз ве онъа шойле айтынъыз: «Оджа: “Меним вакъыт-саатим якъынлашты, – дей. – Песах Байрамыны шегиртлеримнен берабер сенинъ эвинъде япаджам”», – деди Иса.
Иса оларгъа: – Сизге Бабамнынъ Озь акимиетинен бельгилеген заманны ве вакътыны бильмеге керекмей.
Баба балаларына насыл шефкъатлы олса, РАББИ Ондан къоркъкъанларгъа шефкъатлы ола.