44 – Адамны Мени ёллагъан Бабам джельп этмесе, о, Манъа келип оламаз. Манъа кельген адамны исе сонъки куньде тирильтеджем.
– Шунынъ ичюн де Мен: «Бабам ёл бермесе, ич кимсе Манъа келип оламаз», – дегеним, – деди О.
Мен ерден юкъарыгъа котерильгенимде, Озюме эр кесни чекеджегим.
Иса онъа: – Сен бахтлы адамсынъ, Симон Бар-Йона! Бу сырны санъа къан ве беден дегиль, Меним Коклердеки Бабам ачты.
Пейгъамберлернинъ Языларында язылгъаны киби, Алла оларнынъ эписини огретеджек. Бабамны эшиткен ве Ондан огренген эр бир адам Манъа келе.
РАББИ манъа узакътан корюнди ве деди: – Сени эбедий севгинен севдим, онынъ ичюн санъа мерамет эйлейим.
Сиз бир-биринъизден шереф алмагъа бегенесиз, лякин бирден-бир Алланынъ шерефини къазанмагъа арекет этмейсиз. Шу алда насыл этип иман этеджексиз?
Мен оларны инсан мераметинен, севги багъларынен Озюме чектим. Бойнундан боюндырыкъны ала, эгилип, агъызларына аш къоя эдим.
Сувгъа батырылып, Месихнен берабер дефн этильдинъиз; Месихни олюлерден тирильткен Алланынъ къудретине инанып, Онен берабер тирильдинъиз.
сизлерге Месихке тек инанмакъ дегиль, Онынъ ичюн азап чекмек къысмет берильгендир.
Эй, Ерусалимнинъ къызлары! Теним къара, лякин мен гузелим. Кедар огъулларынынъ чадырлары киби къарам, Сулейманнынъ перделери киби гузелим!
Айткъанларымны не ичюн анъламайсыз? Чюнки Меним сёзюмни эшитип оламайсыз.
Хушлу озь терисининъ тюсюни, леопард озь лекелерини денъиштирип олурмы? Сизлер де, яманлыкъ япмагъа огренип, яхшылыкъ япып олурсынъызмы?
Эй, йыланлар сойлары! Сиз яман олып, яхшы сёзлерни насыл айтып олурсынъыз? Адамнынъ юрегинде не олса, оны тили айта!
– Озьара мырылдаманъыз! – деди оларгъа Иса.