42 – Бу, Юсуфнынъ огълу Иса дегильми? Биз Онынъ бабасыны да, анасыны да танымаймызмы? Сонъ О: «Мен коктен тюштим», – деп насыл айта билир? – дей эдилер.
Эписи Онынъ акъкъында яхшы шейлер айта эдилер, Онынъ агъзындан чыкъкъан хайырлы сёзлерге шаша эдилер. Лякин бир-биринден: – Я О, Юсуфнынъ огълу дегильми? – деп сорай эдилер.
Мерьемнинъ огълу, Якъуп, Йосе, Иуда ве Симоннынъ агъасы, адий бир дюльгер Иса дегильми я? Онынъ къызкъардашлары да мында, бизим арамызда турмайлармы? – деди ве Исаны ред эттилер.
Амма вакъты-саати кельгенде, Алла Озь Огълуны, къадындан догъулгъанны ве Къанунгъа бойсунгъанны, ёллады.
Биринджи адам ерден, топракъ тозундан пейда олды. Экинджи адам исе коктен кельди.
Я Инсан Огълунынъ эвель олгъан ерине котерильгенини корьсенъиз, не оладжакъ?
Мен Озь истегимни дегиль, Мени ёллагъан Бабамнынъ истегини беджермек ичюн коктен тюштим.
Буюк баба-деделер – оларнынъкидир, Месих де олардан догъды. Эр шейнинъ устюнден олгъан Аллагъа эбедиен макътавлар олсун! Амин!
Филип барып Натанельни тапты, онъа: – Биз Муса Къанунда, башкъа пейгъамберлер де язгъан адамны таптыкъ. О адам – Юсуф огълу назаретли Иса, – деди.
– Ич бир кимсе коктен тюшмеген ве кокке чыкъмагъан, тек Инсан Огълу.
– Озьара мырылдаманъыз! – деди оларгъа Иса.