6 Иса онынъ яткъаныны корьди, чокъ вакъыттан берли хаста олгъаныны бильди де, ондан: – Сагъ олмагъа истейсинъми? – деп сорады.
Бизим баш руханийимиз къуветсизлигимизни анълай. О, бизлер киби, эр тарафтан сыналгъан эди, амма бизге бакъкъанда, ич бир гуна япмады.
Иса ондан: – Сен не япкъанымны истейсинъ? – деп сорады. – Рабби, козьлерим корьсюн! – деди о.
Ич бир яратылгъан шей Алланынъ козьлеринден сакъланмаз, Онынъ козю огюнде эр шей ачыкъ ве чыплакътыр. Ве биз Онъа джевап береджекмиз.
Сонъ учюнджи кере Пётрдан сорады: – Юхан огълу Симон, сен Мени севесинъми? Озюнден учюнджи кере: «Мени севесинъми?» – деп сорагъанына Пётрнынъ джаны агъырды. – Рабби! Сен эр шейни билесинъ, мен Сени севгенимни де билесинъ, – деди Пётр. Иса онъа шойле деди: – Къойларымны ашат!
Къыдырмагъанлар Мени таптылар, истемегенлерге Озюмни ачыкъ косьтердим. Адымны чагъырмагъан халкъкъа: «Мен Мындам! Мындам!» – дедим.
Душман джанымны къувалай, аятымны аякъ астына къойды, чокътан ольгенлерни киби, мени къаранлыкъта яшамагъа меджбур этти.
Ороспулыкъ эткенинъни, истекнен кишнегенинъизни, фаишеликлеринъни ве чёльдеки тёпеликлерде япкъан джиренч ишлеринъни корьдим. Вай-вай-вай санъа, эй, Ерусалим! Бундан сонъ да темизленмейджексинъми? Не замангъадже ойле къаладжакъсынъ?
Бу ерде отуз секиз йыл девамында хаста олып яткъан бир адам бар эди.
Хаста Исагъа джевап берип: – Эфендим! Сув чалкъангъанда, мени хавузгъа тюшюрген адам ёкъ. Мен баргъандже, менден эвель башкъасы тюше, – деди.