6 О ерде Якъупнынъ чокърагъы бар эди. Иса ёлдан ёрулып, раатланмакъ ичюн къуюнынъ янына отурды. Къарарнен уйле вакъты эди.
Бизим баш руханийимиз къуветсизлигимизни анълай. О, бизлер киби, эр тарафтан сыналгъан эди, амма бизге бакъкъанда, ич бир гуна япмады.
Шунынъ ичюн Онъа эр шейде агъа-къардашларына ошамагъа керек эди. Бойле этип, О, Алланынъ огюнде мераметли ве ишанчлы баш руханий олды ве халкънынъ гуналары ичюн Озюни одеме этти.
Апансыздан гольде кучьлю фуртуна къопты, къайыкъны юксек далгъалар толдура башладылар. Иса исе юкъугъа далгъан эди.
Уйледен башлап саат учьке къадар бутюн дюньяны къаранлыкъ басты.
Иса къыркъ кунь ве къыркъ гедже аштан вазгечип, пек ач олды.
Сизлер Раббимиз Иса Месихнинъ эйилигини билесиз: О, зенгин олса да, сизлер ичюн фукъаре олды, ве шунынъ ичюн сиз онынъ фукъарелиги ярдымынен зенгин олдынъыз.
Иса бойле джевап берди: – Бир куньде он эки саат олмаймы? Ким куньдюз юрсе, сюрюнмей, чюнки бу дюньянынъ ярыгъыны коре.
Иса онъа: – Тилькилернинъ къобалары бар, коктеки къушларнынъ ювалары бар. Лякин Инсан Огълунынъ башыны ястыкъкъа къойып ятмагъа ери ёкъ, – деп джевап берди.
Мусафирханеде оларгъа ер тапылмагъаны ичюн, о биринджи огълуны ахырда догъурды ве къундакълап айван ашлавына яткъызды.
Иса Самариенинъ Сихар деген шеэрине кельди. Бу шеэр Якъуп озь огълу Юсуфкъа берген топракъкъа якъын эди.
Шу вакъыт самариели бир къадын сув чекмеге кельди. Иса онъа: – Манъа ичмеге сув берсе, – деди.
Бу къуюны бизге бабамыз Якъуп берген, о озю, балалары ве айванлары да ондан сув ичкенлер. Сен ондан буюксинъми, аджеба?