41 Исанынъ сёзюни эшитип, даа чокъ адамлар иман этти.
Мукъаддес Рух устюнъизге тюшкен сонъ, сиз кучь-къувет аладжакъсыз, Ерусалимде, бутюн Еудиеде, Самариеде ве дюньянынъ кенарынадже Меним шаатларым оладжакъсыз, – деди.
Лякин Филип Алланынъ Падишалыгъы ве Иса Месих акъкъындаки Къуванчлы Хаберни кетиргенде, акъайлар ве къадынлар онынъ сёзюне инанды ве сувгъа батырылып чыкътылар.
О ерде Раббининъ Сёзюни илян эткен, шаатлыкъ берген сонъ, олар Ерусалимге таба кеттилер ве Самариенинъ чокъ койлеринде Къуванчлы Хаберни даркъаттылар.
Рух аятны багъышлай, беден исе ич бир файда кетиралмай. Меним сизге айткъан сёзлерим – Рух ве аяттыр.
Ич бир яратылгъан шей Алланынъ козьлеринден сакъланмаз, Онынъ козю огюнде эр шей ачыкъ ве чыплакътыр. Ве биз Онъа джевап береджекмиз.
Олар топлашув тарафындан ёлланылгъан сонъ, Фенике ве Самариеден кечип, о ердеки дин къардашларына башкъа халкъларнынъ Аллагъа иман эткенлерини айтып берип, эписине буюк севинч багъышладылар.
– Бу Адам киби ич бир вакъыт ич кимсе лаф этмеген! – деди аскерлер.
Эписи Исанынъ огретювине шаша, чюнки О, къудретнен айта эди.
Ехуданынъ къолундан акимиет таягъы тюшмез, аякъларынынъ янындан акимдарнынъ таягъы кетмез. Сонъ Шило келеджек, ве халкълар онъа боюн эгеджеклер.
Бойледже, самариелилер Исанынъ алдына келип, оларда къалмасыны истедилер, ве О, о ерде эки кунь къалды.
Олар къадынгъа: – Энди иман эткенимиз сенинъ айткъанынъ ичюн дегиль. Озюмиз эшиттик ве билемиз ки, бу, керчектен де дюньянынъ Къуртарыджысыдыр, – дедилер.
