34 Иса исе оларгъа шай деди: – Меним ашым – Мени Ёллагъаннынъ ирадесини беджермек ве Онынъ ишини битирмектир.
Мен Озь истегимни дегиль, Мени ёллагъан Бабамнынъ истегини беджермек ичюн коктен тюштим.
Мен Озь-Озюмден ич бир шей япып оламайым. Насыл эшитсем, ойле суд этем. Меним судум адалетлидир, чюнки Мен Озь истегенимни дегиль, Мени Ёллагъаннынъ истегенини беджермеге истейим.
О, берген эмирлеринден ве низамнамелеринден мен айырылмадым, Онынъ сёзлерини юрегимде сакъладым.
Манъа берген вазифенъни беджерип, Мен Сени ер юзюнде шерефледим.
Иса бир ютум шарап ичип: – Эр шей ерине кельди! – деди де, башыны эгип джан берди.
Бираз узакълашып, ерге йыкъылды ве дува окъуп башлады: – Бабам! Эгер мумкюн олса, Мени бу азап къадесинден къуртар! Амма Меним истегеним дегиль, Сенинъ истегенинъ олсун, – деди.
Амма Менде Ягъя япкъан шаатлыкътан даа буюк шаатлыкъ бар. Меним акъкъымда Мени Бабам ёллагъанына Баба Манъа берген, Мен беджерген ишлернинъ озьлери шаатлыкъ этелер.
Амма Иса оларгъа: – Меним башкъа ашым бар, сиз оны бильмейсиз, – деди.
– Инсан Огълу гъайып олгъанларны къыдырып тапмакъ ве къуртармакъ ичюн кельди.
Мени кореджек козю олмагъанлар эписи озьара фысылдашып, манъа къаршы яманлыкъ япмагъа ниетленелер.
Буны япкъанда, иман башлыгъына, иманымызны къусурсыз япкъан Исагъа козь тикейик. О, къуванчкъа ляйыкъ олса да, масхаралыкътан къачмайып, хач устюндеки олюмге кетти ве Алла тахтынынъ онъ тарафында ерлешти.
Сизге айтам: тёвбе эткен бир гуналы ичюн Алланынъ мелеклери бойле де къуванаджакълар.
Бойле чалышып, мен сизлерге кучьсюз адамларгъа ярдым бермек кереклигини эр шейде косьтердим. Рабби Исанынъ: «Алмакътан коре бермекнинъ бахты буюктир», – деген сёзлерини де акъылда тутмагъа керек, – деди.
Алла берген отьмек коктен тюше ве дюньягъа омюр багъышлай, – деди.
Иса онъа джевап берип: – Шимди шай олсун, бизге Алланынъ истегенини япмакъ керек, – деди. Ягъя разы олды.
О исе оларгъа: – Мени не ичюн къыдырдынъыз? Я Мен Бабамнынъ эвинде олмакъ кереклигимни бильмей эдинъизми? – деди.
Мени Ёллагъан Озюмнен. О, Мени ялынъыз къалдырмагъан, чюнки Мен эр вакъыт О бегенген ишлерни япам.
Бундан сонъ Иса энди эр шей беджерильгенини билип, Язы сонъунадже беджерильсин деп: – Сувсадым! – деди.
Иса еринден турып, шегиртлеринен берабер о адамнынъ артындан барды.