30 Адамлар шеэрден чыкъып, Исанынъ алдына келип башладылар.
Къанун чокъ гуналарны косьтермек ичюн пейда олды. Амма гуналар чокълашкъанынен, Алланынъ эйилиги де даа зияде артты;
Бундан сонъ Павелнен Барнаба синагогадан чыкъып кеткенде, халкъ оларны бу акъта субетни келеджек раатлыкъ куню девам этмеге давет этти.
Мен шу ань сенинъ алдынъа адамларны ёлладым, ве ниает, кельгенинъ яхшы олды. Энди Рабби санъа буюргъан сёзлерининъ эписини динълемек ичюн, биз эпимиз бу ерде Алланынъ огюнде топланып турамыз.
Бойлеликнен, сонъундакилер биринджи ве биринджилер исе сонъунда оладжакълар.
Булар кимдир? Булутлар киби учалар, юваларына ынтылгъан гогерджинлерге ошайлар.
Шуны билинъ ки: Алланынъ бу къуртарувы акъкъында хабер энди башкъа халкъларгъа ёлланылгъан; олар эшитеджеклер!
– Барынъыз, мен япкъан бутюн ишлеримни айтып берген адамны корюнъиз! Бельки О, Месихтир? – деди.
Шу арада шегиртлери: – Равви, аш ашаса, – деп Исаны чагъырдылар.
О шеэрде яшагъан бир талай самариелилер Исагъа иман эттилер, чюнки олар къадыннынъ: «Бу адам мен япкъан ишлеримнинъ эписини айтып берди», – деген шаатлыгъына инангъан эдилер.