29 Иса онъа шойле деди: – Сен Мени корьгенинъ ичюн инандынъ. Корьмейип инанаджакълар не къадар бахтлылар!
Сиз Месихни корьмеген олсанъыз да, Оны севесинъиз. Шимди Месихни корьмейип, Онъа инанасынъыз ве сёзнен анълатып олмагъан шуретли бир къуванчнен севинесинъиз
ве козь корьген шейлерге таянмаймыз, лякин иманнен яшаймыз.
Иман – бекленильген шейни алмагъа ишанч ве корюльмеген шейде эминликтир.
Фыравуннынъ гъазабындан къоркъмайып, о, иманнен Мысырны ташлап кетти. О, корюнмеген Алланы корьгени киби, къатты эди.
Алланынъ айткъан сёзлери ерине келеджегине инангъан къадын бахтлыдыр!
– Сиз аджайип шейлер ве бельгилерни корьмегендже инанмайджакъсыз! – деди онъа Иса.
О вакъыт эвель кельген шегирт де къабирге кирди ве буны корип, иман этти.
Оларнынъ эписи иманлары ичюн макътав къазандылар, амма оларгъа берильген сёзлернинъ беджерилювини корьмедилер,
Сизинъ козьлеринъиз бахтлы, чюнки олар корелер. Къулакъларынъыз да бахтлы, чюнки эшителер.
Тома Исагъа: – Меним Раббим ве меним Аллам! – деп джевап берди.