22 О, олип тирильген сонъ, шегиртлери бу сёзлерни хатырладылар ве Мукъаддес Языгъа да, Исанынъ сёзюне де инандылар.
Шегиртлери буны башта анъламадылар. Иса Озь шуретине тек иришкен сонъ, бу сёзлер Онынъ акъкъында язылгъаныны ве халкъ Оны бойле къаршылагъаныны хатырладылар.
Вакъты-саати кельгенде, сёзлеримни хатырланъыз деп, Мен буны сизге бильдирдим. Сизге буны эвельден айтмадым, чюнки сизнен берабер эдим.
Къорчалайыджы исе, Меним Адымдан Баба ёллайджакъ Мукъаддес Рух, сизге эр шейни огретеджек ве Меним сизге айткъан эписи сёзлеримни акъылынъызгъа кетиреджек.
Оларнынъ юрегини ягъ баскъан, агъызлары къопайып макътаналар.
О вакъыт Онынъ шегиртлери: «Ичимде Сенинъ Эвинъе олгъан шевкъим яна», – язылгъан сёзлерни хатырладылар.
О вакъыт мен Раббимиз Исанынъ: «Ягъя адамларны сувгъа батырып темизлей эди, сизлер исе Мукъаддес Рухнен темизленеджексинъиз», – деген сёзюни эсиме кетирдим.
Иса буны Галилеянынъ Кана шеэрчигинде япты; бу шей Онынъ аджайип бельгилерининъ башы олды. Бойле этип, Иса Озь шуретини косьтерди, ве шегиртлери Онъа иман эттилер.
Сонъ оларгъа шойле деди: – Мен даа сизнен берабер олгъанда, Мусанынъ Къанунында, Пейгъамберлернинъ Языларында ве Зебур китабында Меним акъкъымда язылгъанларнынъ эписи беджерильмек керектир, дей эдим.
Месих бу азаплардан кечип, Озь шерефине кирмек керекмей эдими? – деди.
Тойгъа Иса шегиртлеринен де чагъырылгъан эдилер.