2 Тойгъа Иса шегиртлеринен де чагъырылгъан эдилер.
Не айтсанъыз я да не япсанъыз, эписини Рабби Исанынъ Адына япынъыз ве Онынъ ярдымынен Алла Бабагъа шукюр этинъиз.
Акъайы тири олгъанда, апай акъайына багълыдыр. Эгер акъайы ольсе, апай азат олып, истеген адамына акъайгъа чыкъа биле. Тек о адам Раббиге инангъан адам олсун.
Эпинъиз озь акъай-апакъайынъызны урьмет этинъиз ве яткъан тёшегинъизни арамламанъыз, чюнки Алла ороспуларны ве аиле садыкълыгъыны бозгъанларны джезалайджакъ.
Бойлеликнен, ашайсызмы, ичесизми, башкъа бир шей япасызмы, эр шейни Алланы шуретлемек ичюн япынъыз.
О джевап берип, оларгъа: – Сизге догърусыны айтам: шу кучюклернинъ бирисине япмагъанынъыз – Манъа япмагъанынъыздыр, – дейджек.
Падиша оларгъа джевап берип: – Сизге догърусыны айтам: шу кучюк къардашларымдан бирисине япкъанынъыз – Манъа япкъанынъыздыр, – дейджек.
Давалашмаз О ве къычырмаз, кимсе Онынъ сесини эшитмейджек.
Мына, Мен къапу алдында турып, такъырдатам. Ким сесимни эшитип, къапуны ачса, Мен онынъ янына кирерим, ве биз экимиз акъшамлыкъ ашыны ашармыз.
Шарап биткен сонъ, Исанынъ анасы Онъа: – Оларда шарап къалмагъан, – деди.
Бундан сонъ Иса, анасы, къардашлары ве шегиртлери Къафарнаум шеэрине кельдилер ве о ерде бир къач кунь отурдылар.
О вакъыт Онынъ шегиртлери: «Ичимде Сенинъ Эвинъе олгъан шевкъим яна», – язылгъан сёзлерни хатырладылар.
О, олип тирильген сонъ, шегиртлери бу сёзлерни хатырладылар ве Мукъаддес Языгъа да, Исанынъ сёзюне де инандылар.
Бундан сонъ Иса шегиртлеринен берабер Еудие мемлекетине кетти. О ерде оларнен къала ве адамларны сувгъа батырып чыкъара эди.
(Аслында, Иса Озю халкъны сувгъа батырып чыкъармай эди, буны Онынъ шегиртлери япа эдилер.)
Исанынъ шегиртлери исе аш сатын алмакъ ичюн шеэрге кеткенлер. Самариели къадын:
Шегиртлер озьара: – Бельки, бириси Онъа аш кетиргендир? – дедилер.
О вакъыт шегиртлеринден бири, Симон Пётрнынъ къардашы Андрей Исагъа:
Адамлар ашап тойгъан сонъ, Иса Озь шегиртлерине: – Къалгъан парчаларны джыйып алынъыз, ич бир шей ёкъ олмасын, – деди.
Акъшам олгъан сонъ, Исанынъ шегиртлери голь боюна бардылар.
Онынъ чокъ шегиртлери бу лафларны эшитип: – Сёзлеринъ пек къыйындыр! Оларны ким динълейджек? – дедилер.
Бундан сонъ чокъ шегиртлери арткъа къайтты ве энди Исанынъ пешинден юрмей эдилер.
Иса он эки шегиртинден: – Сиз де кетмеге истейсизми? – деп сорады.
Иса оларгъа деди: – Сизни он эки этип сайлагъан Озюм дегильми? Лякин аранъыздан бири – Шейтандыр.
Иса буны Симон Искариот огълу Иуда акъкъында айтты. О, он эки шегирттен бири олып, Исаны сатаджакъ эди.
Исанынъ къардашлары Онъа: – Бу ерден чыкъып, Еудиеге бар, шегиртлеринъ япкъан ишлеринъни корьсюнлер.
ве оны тапып, Антиохиягъа кетирди. Бир йыл девамында олар иманлылар топлашувында чокъ адамны огрете эдилер. Биринджи сефер Антиохия шеэринде Исанынъ шегиртлерине «месихчилер» дедилер.
Шегиртлернинъ эр бири къолундан кельгенине коре Еудиеде яшагъан дин къардашларына ярдым йибермеге къарар чыкъардылар.
