1 Учюнджи куню Галилеянынъ Кана шеэрчигинде никях тою олды. О ерде Исанынъ анасы бар эди.
Сонъ Иса кене Галилеянынъ Кана шеэрчигине кельди. Анда О, сувны шарапкъа чевирген эди. Къафарнаум шеэринде исе огълу хаста олгъан бир падишанынъ мемуры бар эди.
Симон Пётр, «Эгиз» адландырылгъан Тома, Галилеянынъ Кана шеэринден олгъан Натанель, Зебедайнынъ огъуллары ве башкъа эки шегирт бир ерде эдилер.
Эртеси куню Иса Галилеягъа бармагъа истеди. Филипни тапып, онъа: «Айды, юр меннен!» – деди.
Иса адамларнен субетлешип тургъан вакъытта, Онынъ анасынен къардашлары эвнинъ огюнде, тышта турмакъта эдилер: олар Исанен лаф этмеге истегенлер.
Эм олюм, эм яшайыш тильге бойсуныр, оны севген махсулындан ашар.
Эртеси куню Ягъя Исанынъ якъынлашкъаныны корип, шойле деди: – Мына Алланынъ Къозусы! О, Озюне дюньянынъ гунасыны ала.
Эпинъиз озь акъай-апакъайынъызны урьмет этинъиз ве яткъан тёшегинъизни арамламанъыз, чюнки Алла ороспуларны ве аиле садыкълыгъыны бозгъанларны джезалайджакъ.
Эртеси куню Ягъя эки шегиртинен берабер кене шу ерде турмакъта эди.
Эв ве байлыкъ – ана-бабадан мирастыр, акъыл-ферасетли апай исе – РАББИдендир.
Сонъ о, Эврон, Рехов, Хаммон ве Къанагъа тараф буюк Сидонгъадже кете эди.
Иса буны Галилеянынъ Кана шеэрчигинде япты; бу шей Онынъ аджайип бельгилерининъ башы олды. Бойле этип, Иса Озь шуретини косьтерди, ве шегиртлери Онъа иман эттилер.