26 Иса анасыны ве янында Озюнинъ севимли шегирти тургъаныны корьди де, анасына: – Эй, къадын, мына бу сенинъ огълунъ! – деди.
Мына бу шегирт бу ишлернинъ эписине шаатлыкъ этип, оларны язып алды. Онынъ шаатлыгъы акъикъат олгъаныны билемиз.
О, чапып, Симон Пётргъа ве башкъа, Исанынъ севимли шегиртине кельди де: – Олар Раббини къабирден алып кеткенлер, Оны не ерге къойгъанларыны бильмеймиз, – деди.
Олардан бири Исанынъ янында ята эди. Иса оны пек севе эди.
Иса онъа: – Къадын, бу бизим ишимиз дегиль. Меним вакъыт-саатим даа кельмеди, – деди.
О вакъыт Исанынъ севимли шегирти: – О, Раббидир! – деди Пётргъа. Симон Пётр Онынъ Рабби олгъаныны эшиткенинен, эвельден чыкъарып ташлагъан усть урбасыны кийди де, озюни гольге атты.
Пётр айланып, оларнынъ пешинден Исанынъ севимли шегирти кельгенини корьди. Эвельден бу шегирт акъшамлыкъ ашагъанда, Исанынъ кокрегине башыны къойып: «Рабби, Сени ким сатаджакъ?» – деп сорагъан эди.