10 Шу ань Симон Пётр озь къылычыны чыкъарды да, баш руханийнинъ къулуны урып, онынъ онъ къулагъыны кести. Къулнынъ ады Малхос эди.
Онынъ янында тургъанлардан бириси къылычыны чекип, баш руханийнинъ къулуны урып, онынъ къулагъыны кести.
Баш руханийнинъ къулларындан бири Пётр къулагъыны кесип ташлагъан адамнынъ сою эди. Бу къул Пётргъа: – Багъчада Онен берабер сени корьмедимми? – деди.
Симон Исагъа джевап берип: – Рабби! Мен Сеннен зиндангъа да, олюмге де бармагъа азырым! – деди.
Иса онъа: – Санъа догърусыны айтам: бугунь, шу геджеси, хораз эки кере къычырмаздан эвель, сен Менден учь кере вазгечеджексинъ, – деди.