23 Иса онъа шойле джевап берди: – Мени севген адам сёзюмни тутаджакъ, ве Бабам оны севеджек. Биз онъа келип, онен яшайджакъмыз.
Меним эмирлеримни тутып беджерген адам Мени севе. Мени севген адамны Бабам да севеджек. Мен де оны севеджем ве онъа Озюмни косьтереджем, – деди Иса.
Эгер Мени севсенъиз, эмирлеримни тутаджакъсынъыз.
Сиз башындан эшиткен шейлер сизинъ ичинъизде къалсын. Эгер башындан эшиткен шейлер сизинъ ичинъизде къалса, сиз эм Огъулда, эм Бабада булунаджакъсынъыз.
Балалар, сиз Алладансыз ве оларны енъдинъиз. Ичинъизде олгъан дюньяда олгъандан буюктир.
Алланынъ Сарайынен путлар арасында насыл алякъа бар? Сизлер исе – Тири Алланынъ Сарайысынъыз. Алла бойле деди: – Мен сизинъ ичинъизде яшайджагъым, аранъызда юреджегим, сизинъ Алланъыз оладжагъым, сиз исе Меним халкъым оладжакъсынъыз.
Зебур. Раатлыкъ куню ичюн йыр.
Мен ве Бабам – бирмиз.
Юдже, Юксельген, эбедий Яшагъан, Ады Азиз олгъан дей ки: – Юксек ве мукъаддес ерде яшайым, лякин тёвбе эткенлернен ве алчакъгонъюллилернен олам. Алчакъгонъюллилернинъ рухларыны джанландыраджагъым, тёвбе эткенлернинъ джанларыны тирильтеджегим.
Беденимни ашагъан ве къанымны ичкен адам Менде яшай, онда Мен де яшайым.
О – Акъикъат Рухудыр. Дюнья Оны къабул этип оламаз, чюнки Оны корьмей ве бильмей. Сиз исе Оны билесиз, чюнки О, сизнен булуна ве ичинъизде къаладжакъ.
Сонъ Алла: – Бизим къыяфетимизге коре, Бизге ошагъан адамны ясайыкъ, – деди. – Олар денъиздеки балыкъларгъа, коклердеки къушларгъа ве айванларгъа – бутюн ер юзюне ве ер юзюнде бутюн сюйрелип юрген махлюкъларгъа падишалыкъ этсинлер.
Бу шеэрде Алланынъ Сарайыны корьмедим. Рабби-Тааля, Къудретли Алла ве Къозу – шеэрнинъ сарайыдыр.
Келинъ, тюшейик де, бири башкъасынынъ тилини анъламасын деп, анда оларнынъ тилини къарыштырайыкъ.
Ич бир арам, Алланынъ лянети устюнде олгъан шей анда къалмайджакъ, лякин шеэрде Алланынъ ве Къозунынъ тахты оладжакъ, ве Онынъ къуллары Онъа хызмет этеджеклер.
Юдже Алланынъ сыгъынагъында яшагъан адам Къудретли Алланынъ кольгесинде раатланыр!
Сизге керчектен догърусыны айтам: ким Меним сёзюмни тутса, о, ич бир вакъыт олюмни корьмейджек.
– Энди биз билемиз ки, Сени джин ургъан! – деди еудийлер Онъа. – Ибраим ве пейгъамберлернинъ эписи ольдилер, Сен исе: «Ким Меним сёзюмни тутса, ич бир вакъыт олюмни сынап бакъмайджакъ», – дейсинъ!
Мени севмеген адам сёзлеримни тутмайджакъ. Сиз эшиткен сёз Меним дегиль, Мени ёллагъан Бабанынъ сёзюдир.
Мен Бабамнынъ эмирлерини тутып, Онынъ севгисинде булунам. Сиз де Меним эмирлеримни тутсанъыз, Меним севгимде булунаджакъсыз.
Баба Озю сизни севе, чюнки сиз Мени севип, Алладан чыкъкъаныма инандынъыз.
иманынъызнен Месих сизинъ юрегинъизде ерлешсин. Сонъ сиз, севги сизде тамыр аткъанда ве темеллешкенде, бутюн Алланынъ азизлеринен берабер бу севгининъ кенълиги, узунлыгъы, юксеклиги ве теренлигини бутюнлей анълайджакъсыз
Ким исе Онынъ сёзюни тутса ве беджерсе, о адамда акъикъатен де Алланынъ севгиси тер-темиз олды. Бундан биз Онда булунгъанымызны билемиз.
Алланы севмек – Онынъ эмирлерини беджермектир. Онынъ эмирлери исе агъыр дегиль,
Севмек – Онынъ эмирлерини беджерип яшамакътыр. Сиз башындан эшиткенинъиз киби, бу эмир – севгиде арекет этмектир.
Мен тахттан кельген кучьлю бир сесни эшиттим, о бойле деди: – Энди Алланынъ мекяны адамларнынъ арасында оладжакъ, Алла адамларнен берабер яшайджакъ. Олар Алланынъ халкъы оладжакъ, ве Алла Озю, оларнынъ Алласы, оларнынъ арасында булунаджакъ.