18 Сизни оксюз къалдырмам, янынъызгъа къайтып келеджем.
Мына, Мен барып сизге ер азырлайджагъым да, кене келип, сизни яныма алып кетеджегим. Сонъ Мен олгъан ерде сиз де оладжакъсынъыз.
Къабаатсыз къолу, темиз юрекли, джаныны бош путларгъа бермеген, ялан айтып ант этмеген адам.
Меним ичюн эки я да учь адам топланса, шу ерде оларнынъ арасында Мен де олурым.
Мен Бабадан сорайджагъым, ве О, эбедий сизнен къаладжакъ башкъа Къорчалайыджыны береджек.
Сиз Менде барышыкъ тапмакъ ичюн буларны сизге айттым. Дюньяда къаза-беля ичинде яшарсынъыз. Лякин джесюр олунъыз: Мен бу дюньяны енъдим.
О, Озю сынавдан ве азаплардан кечкени ичюн, сынавдан кечеяткъан адамларгъа ярдым этип ола.
Айдынъыз, РАББИни таныйыкъ, Оны бильмеге тырышайыкъ. Ярыкъ танъда пейда олгъаны киби, О да пейда оладжакъ. Ягъмур кельгени киби, О бизге келир. Баарьнинъ сонъунда ягъмур киби, О, топракъны суварыр».
Эй, Якъуп! Эй, Исраиль! Сени яраткъан, дюньягъа кетирген РАББИ шимди бойле дей: – Къоркъма! Мен сени сатын алдым, сени адынънен чагъырдым; сен Менимсинъ!
Я РАББИ, дувамны эшит, ярдым къычырувым Санъа етип барсын!
Бизни севген, эбедиен теселли берген ве эйиликке яхшы умют берген Раббимиз Иса Месих ве Алла Бабамыз Озю
РАББИге къайтынъыз, Оны чагъырынъыз, Онъа айтынъыз: «Бутюн къабаатларымызны багъышла, эйиликнен бизни къабул эт, ве биз тиллеримизнен Санъа шукюр этеджекмиз».
– Мен, Мен Озюм гонълюнъизни аладжагъым! Не ичюн сиз оледжек адамдан, от киби олгъан адам огълундан къоркъасынъыз?
Оксюз, бабасыз къалдыкъ; аналарымыз – тул къадынлар кибидир.
Бираздан сиз Мени корьмейджексиз, бираздан да кене Мени кореджексиз.
