1 Песах Байрамындан эвель Иса бу дюньядан Бабанынъ янына кетмек вакъты кельгенини биле эди. О, бу дюньяда Озюнъкилерни севген эди ве шимди оларны сонъунадже севди.
Иса оларгъа шойле джевап къайтарды: – Инсан Огълу шуретленеджек вакъты кельди.
Биз севемиз, чюнки эвельден О, бизни севди.
Сизге янъы эмир берем: бир-биринъизни севинъиз. Мен сизни насыл севген олсам, сиз де бир-биринъизни шойле севинъиз.
Мен Бабадан чыкъып, дюньягъа кельдим. Энди кене дюньядан кетип, Бабагъа къайтам.
Баба эр шейни Исанынъ къолуна бергенини, Алладан чыкъып, кене Алланынъ янына къайтаяткъаныны билип,
Иса, Озюне оладжакъ эр шейни биле эди. О, адамларнынъ огюне чыкъып, сорады: – Кимни къыдырасыз?
О, сизинъ иманынъызны бутюнлей къавийлештиреджек, ве Раббимиз Иса Месих къайтаджакъ кунюнде сиз къабаатсыз олурсынъыз.
Мен бу дюньядан олмагъаным киби, олар да бу дюньядан дегиллер.
Шу сёзлерден сонъ Иса козьлерини кокке котерип, деди: – Эй, Баба! Вакъыт кельди. Огълунъ Сени шерефлесин деп, Огълунъны шерефле.
Ишанчлы Шаат, олюлер ичинден биринджи олып тирильген ве ер юзюндеки падишаларнынъ Султаны олгъан Иса Месих де сизге эйилик ве тынчлыкъ-аманлыкъ берсин! О, бизни севгени ичюн, Озь къаныны тёкип, бизни гуналарымыздан къуртаргъаны
Биз Месихнинъ аркъадашлары олдыкъ ве, эгер баштаки ишанчымызны сонъунадже сакъласакъ, ойле де къалырмыз.
Мына, Баба, Сенинъ огюнъде Мени шерефле. Дюнья яратылмаздан эвель Сенинъ огюнъде Менимки олгъан шерефни Манъа къайтар.
Шундан сонъ Озь шегиртлерининъ янына келип, оларгъа: – Сиз эп юкълайсынъызмы, раатланасынъызмы? Вакъты-саати кельди: мына, Инсан Огълуны гуналы адамларнынъ къолуна берелер.
Шунынъ ичюн акъылларынъызны арекетке азырланъыз ве айыныкъ олунъыз. Иса Месих кельген вакътында сизлерге бериледжек эйиликке бутюнлей умют багъланъыз.
Пек истеймиз ки, умютинъиз бутюнлей ерине кельсин деп, эр биринъиз сонъунадже гъайрет косьтереджексинъиз.
Месих исе, Огъул олып, Алланынъ Эвинде башлыкъ эте. Онынъ Эви исе – бизмиз. Лякин бизге ишанчымызны ве биз макътангъан умютимизни сонъунадже къатты тутмакъ керек.
Амма бизни Севгеннинъ къуветинен биз эр шейни бутюнлей енъемиз.
Оларда Манъа олгъан севгинъ олсун ве Мен оларда олайым деп, Мен оларгъа Сенинъ Адынъны бильдирдим ве даа бильдиреджегим.
Сизге айткъанымны: «Мен сизден кетеятам ве кене къайтаджам», – эшиттинъиз. Эгер Мени севген олсанъыз, «Бабамнынъ янына кетеятам», – дегениме къуваныр эдинъиз, чюнки Бабам Менден буюктир.
Еудийлернинъ Песах Байрамы якъынлаша эди. Байрамдан эвель элялланмакъ ичюн, адамлар мемлекетнинъ эр тарафындан Ерусалимге кельдилер.
Сонъ Исаны якъаламагъа истедилер. Амма ич кимсе Онъа тиймеди, чюнки Онынъ вакъты даа кельмеген эди.
Иса оларгъа шойле деди: – Меним вакътым даа кельмеди. Лякин сиз ичюн эр вакъыт келише.
Еудийлернинъ Песах Байрамы якъынлаша эди.
Мен эр кунь Алланынъ Сарайында сизинъ аранъызда олгъанымда, Манъа къол котермей эдинъиз. Амма шимди сизинъ вакътынъыз, къаранлыкънынъ укюми, – деди.
Исанынъ кокке котериледжек вакъты якъынлашкъанда, О, Ерусалимге бармакъ къарарына кельди.
РАББИ манъа узакътан корюнди ве деди: – Сени эбедий севгинен севдим, онынъ ичюн санъа мерамет эйлейим.
Бу сёзлерни Иса Алланынъ Сарайы азбарында адамларны огреткен вакъытта, садакъа сандыгъы янында турып айтты. Оны ич кимсе якъаламады, чюнки Онынъ вакъты даа кельмеген эди.
Онынъ дюньясы ичюн севинип, адамларнынъ огъуллары ичюн къуванчлы эдим.
Еудийлернинъ Песах Байрамы якъынлашкъаны ичюн, Иса Ерусалим шеэрине кетти.
Акъча къутусы Иудада олгъаны ичюн, базылары тюшюндилер ки, Иса онъа: «Байрам ичюн бизге керек олгъан шейлерни сатын ал» я да «Фукъарелерге бир шей бер», – деди.
Лякин дюнья бильсин ки, Мен Бабаны севем ве Бабанынъ Манъа буюргъаныны беджерем. Энди турунъыз, бу ерден кетейик.
Бундан сонъ Иса энди эр шей беджерильгенини билип, Язы сонъунадже беджерильсин деп: – Сувсадым! – деди.