17 Иса Лазарны къабирден чагъыргъан ве олюлерден тирильткен вакъытта Онен берабер олгъан халкъ бу акъкъында шаатлыкъ эте эди.
Юхан Алланынъ Сёзюни ве Иса Месих акъкъында хаберни, яни корьген шейлернинъ эписини бильдирди.
Бизлер бу ишлернинъ шаатлары оламыз. Алланынъ Сёзюни туткъанларгъа берильген Мукъаддес Рух да бунъа шаат, – дедилер.
Буны корьген адам, сиз де иман этинъиз деп, шаатлыкъ этти. Онынъ шаатлыгъы догърудыр, о, акъикъатны айткъаныны биле.
Исанынъ не ерде олгъаныны билип, о ерге чокъ еудийлер кельдилер. Олар тек Исаны дегиль, Иса олюлерден тирильткен Лазарны да корьмеге истей эдилер.
Мына бу шегирт бу ишлернинъ эписине шаатлыкъ этип, оларны язып алды. Онынъ шаатлыгъы акъикъат олгъаныны билемиз.
– Сен Мени эр вакъыт эшиткенинъни билем, лякин бу сёзлерни шу ерде тургъан халкъ ичюн, олар Мени Сен ёллагъанынъа инанаджакълары ичюн дедим.
Мерьемнен берабер эвде отургъан, онъа теселли берген еудийлер онынъ ашыкъып еринден турып тышарыгъа чыкъкъаныны корьдилер ве, Мерьем къабирге барып агъламагъа кетти, деп, онынъ артындан бардылар.
Энди мен корьдим ве шаатлыкъ эттим: мына бу Адам – Алланынъ Огълудыр.
Сонъ Ягъя шойле шаатлыкъ берди: – Мен корьдим ки, коклерден гогерджин киби, Рух энди ве Онынъ устюне къонды.
Мына Ягъянынъ шаатлыгъы. Еудийлер Ерусалимден руханийлер ве левийлилерни ёллап, Ягъядан: – Сен кимсинъ? – деп сорадылар.