34 – Оны не ерге къойдынъыз? – деп сорады о. – Эфенди, барып корь, – дедилер онъа.
О, чапып, Симон Пётргъа ве башкъа, Исанынъ севимли шегиртине кельди де: – Олар Раббини къабирден алып кеткенлер, Оны не ерге къойгъанларыны бильмеймиз, – деди.
– Келип бакъынъыз, – деди Иса. Саат дёрт къарарларында эди. Олар барып, Исанынъ яшагъан ерини корьди ве шу куню Онен къалдылар.
Йигит исе: – Къоркъманъыз! Сизлер хачкъа мыхлангъан Назаретли Исаны къыдырасыз. О тирильди, О мында ёкъ. О эвель мына бу ерге къоюлгъан эди.
Магдалалы Мерьем ве Йосенинъ анасы Мерьем Исанынъ дефн этильген ерини корьдилер.
О мында ёкъ. Сизлерге айткъаны киби, О тирильди. Келинъиз, Раббинъиз яткъан ерини бакъынъыз.
Иса Мерьемнинъ де, онен кельген еудийлернинъ де агълагъанларыны корьгенинен, руху чорланды, юреги сызлады.
Исанынъ козьлери яшланды.