29 Мерьем буны эшиткенинен, ашыкъып еринден турды да, Исанынъ янына барды.
Джевап берип олгъан адам къуваныр, вакътында айтылгъан сёз пек гузельдир.
РАББИ – Озь халкъынынъ къудретидир; Озь сайлагъан падишаны О, къорчалар ве къуртарыр!
Демирни демир къайрай, адамгъа исе башкъа адам акъыл огретир.
Буны айткъан сонъ, Марта барып, къызкъардашы Мерьемни чагъырды. – Оджа бу ерде, О сени чагъыра, – деди гизлиден Мерьемге.
Иса даа койге кирмезден, Марта Оны къаршылагъан ерде беклеп тура эди.