Келинни аладжакъ адам – киевдир. Лякин киевнинъ янында тургъан ве оны динълеген досту киевнинъ сесини эшитип пек къувана. Мен де бойле бутюнлей къуванам.
Сонъ РАББИ Мусагъа: – Мына тезден сен баба-деделеринъе къошуладжакъсынъ, – деди. – Бу халкъ, ороспу киби олып, кетеяткъан топракъларында эджнебий аллаларнынъ пешинден бараджакъ. Олар Мени къалдыраджакълар ве Мен оларгъа берген васиетимни бозаджакълар.
Гехазий оларнынъ огюнде кетти ве келип, таякъны баланынъ бетине къойды. Лякин не бир сес, не бир джевап олды. Сонъ Эль-Ясанынъ огюне чыкъып: – Бала уянмады, – деди.