Biblia Todo Logo
Bib sou entènèt

- Piblisite -




Юхан 10:28 - Мукъаддес Китап

28 Мен оларгъа эбедий аят берем, ве олар ич бир вакъыт гъайып олмайджакълар. Ич кимсе оларны къолумдан тартып аламаз.

Gade chapit la Kopi




Юхан 10:28
60 Referans Kwoze  

Бабам Манъа берген эр бир адам Манъа келеджек. Манъа келеджек адамны исе ич бир вакъыт къувып чыкъармам.


Шунынъ ичюн адамлар Исанынъ ярдымынен Аллагъа якъынлашкъанда, Иса оларны къуртара биле, чюнки О, эр вакъыт яшай ве Алланынъ огюнде оларнынъ тарафыны тутып, оларны къорчалай.


Эвельден белли олгъан адамларны Алла Огълунынъ къыяфетине ошатмагъа чокътан берли къарар чыкъарды. Бойлеликнен, Огълу биринджи олып, чокъ къардашларынынъ Агъасы олды.


Шунынънен, Онынъ эвельден: «Сен Манъа берген адамлардан ич бирисини гъайып этмедим», – деген сёзлери беджерильмек керек эди.


Мен эминим ки, сизинъ ичинъизде хайырлы ишни япып башлагъан Алла оны Иса Месихнинъ кунюнедже япып битиреджек.


Санъа къаршы ич бир япылгъан силя енъиш къазанмайджакъ, судда сеннен давалашкъан эр кимни къабаатлайджакъсынъ. РАББИ къулларынынъ къысмети бойледир, оларны Мен акълайджагъым, – дей РАББИ.


Онынъ бизге берген сёзю будыр – эбедий омюрдир.


Лякин ким Мен береджек сувны ичсе, ич бир вакъыт сувсамайджакъ. Мен береджек сувны ичкен адамнынъ ичинде эбедий омюрге ынтылгъан чокъракъ пейда оладжакъ, – деди.


Бойледже, Иса Месихнен бир олгъанларгъа гуналары ичюн джеза олмайджакъ.


Сизлерни йыкъылувдан сакъламагъа, Озюнинъ Шурети огюне сизни къабаатсыз алда буюк къуванчнен къоймагъа Бильгенге,


Сен Огълунъа берген адамларнынъ эписине О, эбедий аят берсин деп, Сен Онъа бутюн яшагъанларнынъ устюнде къудрет бердинъ.


Сизге керчектен догърусыны айтам: Меним сёзлеримни динълеген ве Мени Ёллагъангъа иман эткен адам эбедий аятны ала. О, суд этильмейджек, лякин энди олюмден аяткъа кечкендир.


Олар озюмизнинъ арамыздан чыкътылар, лякин олар бизден дегиллер. Эгер олар бизден олгъан олса, бизнен къалыр эдилер. Оларнынъ бизден айырылып кеткени олар эписи бизден олмагъаныны косьтере.


Шаатлыкъ исе будыр: Алла бизге эбедий омюр берди, ве бу омюр – Онынъ Огълундадыр.


озюнъизни Алланынъ севгисинде сакъланъыз, Раббимиз Иса Месихнинъ мераметини, О, береджек эбедий омюрни бекленъиз.


Сизинъ къуртулышынъыз сонъки вакъытларда ачылмагъа азырдыр. Сиз къуртулынъыз деп, иманынъызгъа коре сизни Алланынъ къудрети къорчалай.


О, халкъыны керчектен севе. Эписи азизлер Сенинъ къолунъда, олар аякъларынъда топлашалар, айткъанларынъа къулакъ асалар.


РАББИ Исраильни исе къуртараджакъ, Исраиль эбедиен къуртулгъан оладжакъ. Сизлер эбедиен не масхара оладжакъсынъыз, не де утанаджакъсынъыз.


Иса онъа шойле деди: – Мен тирилюв ве аят олам. Манъа иман эткен адам ольсе де, яшайджакъ.


РАББИ манъа узакътан корюнди ве деди: – Сени эбедий севгинен севдим, онынъ ичюн санъа мерамет эйлейим.


Иуда, Иса Месихнинъ къулу ве Якъупнынъ къардашы, – Алла Баба севген ве Иса Месих сакълагъан, Алла чагъыргъан адамларгъа:


Инсафлы адам еди кере йыкъылса, эписи бир аякъкъа турар, яман адам исе бир сюрюнгенде турамаз.


Раббининъ севимли агъа-къардашлары, сизлер ичюн эр вакъыт Аллагъа шукюр этмек керекмиз, чюнки Алла эвельден сизлерни къуртулышкъа сайлады, ве сизлер Рух ярдымынен азиз олдынъыз ве акъикъаткъа инандынъыз.


Алланынъ Огълуна иман эткен адам эбедий омюрге саиптир. Огъулнынъ сёзюни тутмагъан адам исе омюрни корьмейджек, лякин Алланынъ гъазабы астында къала.


Шу себептен бу азапларны чекем. Амма мен утанмайым. Кимге инангъанымны билем; эминим ки, манъа залог оларакъ берильген ишни о куньге къадар сакъламагъа Онынъ кучю бар.


гуна олюмнен падишалыкъ эткени киби, Алланынъ эйилиги де, Раббимиз Иса Месих аркъалы эбедий омюр берсин деп, инсафлыкъ ярдымынен падишалыкъ этип башлады.


Лякин инсафлы адам ёлунда къатты турар, къоллары темиз адам даа зияде кучьлю олур.


Амма Иса Месих эписинден эвель манъа буюк сабыр косьтерсин деп, манъа мерамет этильди. Шу Онъа иман этеджеклерге, эбедий омюр тападжакъларгъа орьнек олсун.


Гуна япып, тек олюм къазанмакъ мумкюн. Алла берген бахшыш исе – Раббимиз Иса Месихнен берабер эбедий омюрдир.


Бир адамнынъ гунасы ичюн олюм дюньягъа кирип, падишалыкъ этип башлагъан олса да, эйиликнинъ боллугъыны ве инсафлыкъ бахшышыны алгъанлар бир Адам Иса Месихнинъ ярдымынен эбедий омюр алып, падишалыкъ этеджеклер.


Онынъ ярдымынен бизге иманымыз ичюн Алланынъ эйилигини алмагъа чареси ачылды. Шимди биз артыкъ онен яшаймыз ве Алланынъ шуретине къошулмакъ ишанчынен макътанамыз.


Ташларнен урулгъан вакъытта, Стефан дува окъуп: – Рабби Иса, рухумны къабул эт! – деди.


Бираздан сонъ дюнья Мени корьмейджек. Амма сиз Мени кореджексиз. Мен яшамакътам, сиз де яшайджакъсыз.


Сизге керчектен догърусыны айтам: Манъа иман эткен эр ким эбедий аяткъа саиптир.


Сиз кечип-кетеджек аш ичюн дегиль, эбедий омюрге етеджек аш ичюн чалышынъыз. Оны сизге тек Инсан Огълу берип олур. Алла Баба Озь разылыкъ муурини Онъа басты.


Мен оларгъа эбедий васиет береджегим, оларгъа бир даа аркъамны чевирмейджегим, эр вакъыт эйилик япаджагъым, Менден ич айырылмасынлар деп, юреклерине къоркъу сачарым.


Санъа иман эткенлерни догъру ёлда тутасынъ, имансызлар исе къаранлыкъ ичинде гъайып олалар. Инсан озь къудретинен гъалебе къазаналмаз.


Бундан гъайры, энди Исанынъ къанынен акълангъан олып, биз Месихнинъ ярдымынен Алланынъ хышымындан къуртуладжакъмыз.


– Рабби, – деди Симон Пётр. – Биз кимге барайыкъ? Сенде эбедий аятнынъ сёзлери бар.


Иса къатты сеснен къычырып: – Бабам! Рухумны Сенинъ къолунъа берем! – деди. Бу сёзлернен джан берди.


Эндиден сонъ кимсе бири-бирине, ич кимсе достуна: «РАББИни билинъиз», – деп акъыл огретмейджек, олар эписи, яшы-къарты, Мени биледжеклер, – дей РАББИ. – Мен оларнынъ къабаатларыны багъышлайджагъым, гуналарыны да бир даа акъылыма кетирмейджегим.


Инсафлы адамларнынъ ёлу – нур сачкъан ярыкъ киби, уйле маали келеята – о эп парлакъ ола.


Сенинъ алдынъда гунамны ачтым, ич бир къабаатымны гизлемедим. «Къанунсыз япкъанларымны РАББИге ачарым», – дедим, ве Сен гунамнынъ къабаатыны багъышладынъ. Сэла


Ялан месихлер ве ялан пейгъамберлер пейда олып, имкяны олса, сайлангъанларны биле ёлдан урмакъ ичюн, аджайип шейлер япаджакълар ве бельгилер косьтереджеклер.


Къулакъ асынъыз, яныма келинъиз; динъленъиз де, джанынъыз сагъ оладжакъ. Мен сизге эбедий васиет береджегим, Давуткъа берильген сёзлерни береджегим.


– Мен, РАББИ, юзюм багъыны къорчалайым, оны кереккенде суварайым, анда кимсе кирмесин деп, гедже-куньдюз къаравуллайым.


Оларгъа чобанларны къояджагъым, бу чобанлар къойларымны бакъаджакълар. Ондан сонъ олар бир даа къоркъмайджакълар, отьлери патламайджакъ ве джоюлмайджакълар, – дей РАББИ.


Оларны Манъа берген Бабам эписинден буюктир. Бабанынъ къолундан оларны ич кимсе тартып аламаз.


Бу Аят косьтерильген эди, ве биз оны корьдик. Бунъа шаатлыкъ этемиз, сизге бу эбедий омюрни беян этемиз. О, Бабасынен эди, эм бизге косьтерильген эди.


Swiv nou:

Piblisite


Piblisite