2 Къапудан кирген адам исе къойларнынъ чобаныдыр.
Мен яхшы чобаным. Мен Озь къойларымны билем, олар исе Мени билелер.
Озюнъизге ве бутюн сюрюге, яни Алланынъ иманлылар джемиетине, козь-къулакъ олунъыз. Мукъаддес Рух сизлерни джемиетке къаравул ве чобан этип къойды, Алла оны Озь къанынынъ фиятына сатын алды.
О вакъытта, Баш Чобан коктен пейда олгъанда, сизлер эбедий шурет таджыны аладжакъсынъыз.
Бутюн дюнья ве оны толдургъан барлыкъ, ер юзю ве онда яшагъанларнынъ эписи – РАББИнинъдир!
Чобан айванларны бакъкъаны киби, о, адамларны бакъаджакъ: къозуларны къолунен топлайджакъ, оларны багърына басаджакъ, ана-къойларны зорламайып алып кетеджек.
Икметлининъ сёзлери – инелер ве къакъылгъан мыхлар дайын, оларны топлагъанлар да – бир чобандандыр.
Эбедий васиетнинъ къанына бакъып, къойларынынъ буюк Чобаны, Раббимиз Исаны олюлерден тирильткен, тынчлыкъ-аманлыкъ берген Алла,
Пейгъамберлик боюнджа, акъсакъаллар башынъа къол къойгъанда, Рух санъа берген бахшышны четке ташлама.
Мен – къапудырым. Ким Менден кирсе, къуртарыладжакъ. Кирип чыкъып, озюне отлакъ да тападжакъ.
Шу себептен Иса кене шай деди: – Сизге керчектен догърусыны айтам: Мен – къойларнынъ къапусы олам.
Бир айда учь чобанны ёкъ эттим. Мен олардан бездим, олар да Менден юзь чевирдилер.
Сатын алгъан адамлар къойларны соялар, амма джеза къазанмайлар. Саткъанлар исе: «Аллагъа шукюр, бай олдым!» – дейлер. Чобанлар да оларны аджымайлар.
Чобанларнынъ агълагъанлары эшитиле, чюнки отлакълары бошап къалды. Яш арсланларнынъ ырылдысы эшитиле, чюнки Иорданнынъ гъуруры ёкъ олды.
Къойларымны бакъмакъ ичюн Мен оларгъа тек бир чобанны, къулум Давутны къояджагъым. О, къойларымны бакъаджакъ ве оларнынъ чобаны оладжакътыр.
Баш чалгъыджы ичюн. Аль-хаггиттит. Асафнынъ зебуры.
Онъ къолумда сен корьген еди йылдыз ве еди алтын лампат таягъынынъ сыры шунда: еди йылдыз – еди иманлылар джемиетининъ мелеклери, еди лампат таягъы исе – еди джемиеттир.
Сиз ёлуны джойгъан къойларгъа ошай эдинъиз, энди исе джанларынъызнынъ Чобанына ве Бакъыджысына къайтып кельдинъиз.
Мен сени Крит адасында къалдырдым, чюнки санъа буюргъаныма коре, къалгъан ишлерни битиреджегинъни ве эр бир шеэрде акъсакъалларны тайин этеджегинъни истедим.
– Эй, къылыч! Меним чобаныма, Манъа якъын адамгъа къаршы котериль! – дей Ордуларнынъ РАББИси. – Чобанны ур да, къойлар тараф-тараф къачсын. Мен кичик къозуларгъа къаршы чыкъаджагъым.
О, оларгъа аманлыкъ чокърагъы оладжакъ. Ашшур мемлекетимизге басып кельгенде ве сарайларымызгъа киргенде, биз оларгъа къаршы еди башлыкъны, секиз ёлбашчыны биле чыкъараджакъмыз.
О вакъыт Онынъ халкъы эски заманны, Мусанынъ куньлерини хатырлады. – Къойларынынъ чобанларынен берабер оларны денъизден кечирген не ерде? Мусанынъ юрегине Мукъаддес Рухуны ерлештирген,
Агъызгъа кирген шей дегиль, агъыздан чыкъкъан шей исе инсанны арам эте, – деди.
