6 Куньлернинъ биринде бир адам пейда олды. Оны Алла ёллагъан эди. Ады Ягъядыр.
– Мына, Мен хаберджимни ёллайым. О, Меним огюмде ёлны азырлайджакъ. О вакъыт сиз къыдыргъан Рабби апансыздан Озь Сарайына келеджек. Сиз истеген васиет хаберджиси шимди келеята, – дей Ордуларнынъ РАББИси.
«Мен Месих дегилим, тек Онынъ огюнден ёлланылгъаным», – дегениме озюнъиз шаатсыз.
Мен Оны танымай эдим. Лякин адамларны сувгъа батырып темизлемек ичюн мени Ёллагъан: «Рух кимнинъ устюне энеяткъаныны корьсенъ, Мукъаддес Рухнен Темизлейиджи Одыр», – деген эди манъа.
Исанынъ келишинден эвель Ягъя пейгъамбер бутюн Исраиль халкъыны тёвбе этмеге ве сувгъа батырылып чыкъмагъа чагъыра эди.
Санъа исе, балам, «Юдже Алланынъ пейгъамбери» дейджеклер, Раббиден эвель кетип, Онынъ ёлуны азырлайджакъсынъ
Алланынъ Китабында бу адам акъкъында язылгъан эди: «Мен Сенден эвель хаберджимни ёллайым. О, Сенинъ огюнъде ёл азырлайджакъ».
Амма мелек онъа: – Къоркъма, Зекъарья! Сенинъ ялварувынъ эшитильди. Апайынъ Элизабет санъа огъул догъаджакъ, ве сен онынъ адыны «Ягъя» къояджакъсынъ, – деди.
Ягъя халкъны сувгъа батырып чыкъаргъаны кимден эди? Алладан я да адамларданмы? – деди. Олар исе озьара давалашып башладылар: «Эгер “Алладан”, – десек, О бизлерден: “Не ичюн Ягъягъа инанмадынъыз?” – деп сорайджакъ.