24 Ягъягъа ёлланылгъанларнынъ арасында фериселер бар эди.
Сонъ Иса шу ерден кетти. Къанун оджалары ве фериселер Исагъа душманлыкънен бакъып, Онъа бир чокъ суаль бере эдилер,
Пара севген фериселер буны эшитип, Исаны мыскъыллап башладылар.
Фериселер ве Къанун оджалары исе Алланынъ истегенини ред этип, Ягъягъа барып сувгъа батырылып чыкъмагъа разы олмадылар.
Мени чокътан берли таныйлар ве эгер истеселер, динимизнинъ энъ джиддий фыркъасы олгъан фериселик боюнджа яшап кельгениме шаат олур эдилер.
(Саддукийлер олюмден тирильмекни де, мелеклерни де, рухны да ёкъ, деп саялар. Фериселер исе буларнынъ эписине инаналар.)
Эй, кёр ферисе! Башта пиаланынъ ичини темизле, о вакъыт онынъ тышы да темиз олур.
Ешая пейгъамбернинъ айткъаны киби, Ягъя шай деди: – Раббининъ кечеджек ёлуны тюм-тюз этинъиз, – деп, сахрада бир сес къычыра. Мен бу сес олам.
Олар Ягъядан: – Эгер сен не Месих, не Ильяс, не Анавы Пейгъамбер олсанъ, не ичюн халкъны сувгъа батырып чыкъарасынъ? – деп сорадылар.