12 Оны къабул эткенлерге исе, – Адына иман эткенлернинъ эписине, – О, Алланынъ эвляды олмакъ чаресини берди.
Шунынънен, Иса Месихке иманынъыз ичюн, сизлер эпинъиз – Алланынъ огъулларысынъыз.
Алланынъ Рухунен юргенлернинъ эписи – Алланынъ огъулларыдыр.
Бакъынъыз, биз «Алланынъ балалары» адландырылайыкъ деп, Баба бизге не къадар буюк севги косьтерди! Керчектен де, биз Онынъ балаларымыз! Лякин дюнья бизни танымай, чюнки о, Бабаны танымагъан.
Сиз Алланынъ огъуллары олгъанынъыз себептен, Алла юреклеримизге Озь Огълунынъ Рухуны ёллады, ве бу Рух: «Баба, Бабачыгъым!» – деп чагъыра.
Онъа иман эткен адам суд этильмейджек. Иман этмеген адам исе энди суд этильген эди, чюнки о, Алланынъ бирден-бир Огълунынъ Адына иман этмеген.
Шунынъ ичюн, эгер сизлер Иса Месихни, Раббини, къабул эткен олсанъыз, Онда яшанъыз.
Сизни къабул эткен адам Мени де къабул эте. Мени къабул эткен исе Мени Ёллагъанны къабул эте.
Мен эвимде ве диварларымда онъа огъулларымдан ве къызларымдан яхшы ад ве ер береджегим. Ёкъ олмайджакъ, эбедий бир адны береджегим.
Шу исе, Иса – Месих, Алланынъ Огълу олгъанына инанынъыз деп ве инанып, Онынъ Адындан аятны алынъыз деп, язылгъандыр.
Амма исраиллилер, денъиз къуму киби, чокъ оладжакъ. Оларны ич кимсе ольчемез, ич кимсе саймаз. «Сиз Алланынъ халкъы дегильсинъиз», – деген ерде оларгъа: «Сиз Тири Алланынъ огъулларысынъыз», – дейджеклер.
О, бизге къыйметли ве улу ваделерни багъышлады. Бойлеликнен, яман истеклер себептен дюньяда булунгъан бозукълыкътан къачкъан сонъ, сиз оларнынъ ярдымынен Алланынъ табиатына къошулмагъа имкян алдынъыз.
Халкълар Онынъ Адына умют багълар.
Онынъ эмири исе – Онынъ Огълу Иса Месихнинъ Адына инанмакъ ве, О бизге буюргъаны киби, бири-биримизни севмектир.
– Мен Озюме айттым ки, сени Озь балам киби саяджагъым, санъа истеген топрагъынъны, чокъ халкъларнынъ энъ аджайип пайыны берип оладжагъым. Мен тюшюндим ки, Манъа «Баба» айтаджакъсынъ, Менден айырылмайджакъсынъ.
Сизлер корьген ве бильген бу адам Исанынъ Адынен, Онынъ Адына инангъаны себебинден къавийлешти. Исадан кельген иманнен о, эпинъизнинъ козю огюнде сап-сагълам олып турды.
Исагъа тек шу миллет ичюн дегиль, дюньяда даркъалып кеткен, Алланынъ бутюн эвлятларыны да топлап бирлештирмек ичюн ольмек керек эди.
Ягъя, адамларнынъ эписи онынъ ярдымынен имангъа кельсин деп, ярыкъ акъкъында шаатлыкъ этмеге кельди.
– Адым огъруна бойле балалардан бирисини къабул эткен Мени де къабул эте.
Иса Ерусалимде Песах Байрамында олгъанда, чокъ адамлар Онынъ япкъан аджайип бельгилерини корип, Онъа иман эттилер.
О, Озюнъкилерине кельди, лякин Озюнъкилери Оны къабул этмеди.
Алланынъ Руху бизим рухумызнен берабер бизге Алланынъ балалары олгъанымыз акъкъында айта.
Эр яратылгъан шей Алла Озь огъулларыны ачыкъ косьтереджегини умютнен беклей.
Севгили достларым, шимди биз Алланынъ балаларымыз! Лякин келеджекте не оладжагъымыз шимди даа белли дегиль. Биз тек шуны билемиз ки, О, пейда олгъанда, биз Онъа ошайджакъмыз, чюнки Оны, О олгъаны киби, кореджекмиз.
Алланынъ балалары да, Шейтаннынъ балалары да бундан билине: догъру япмагъан эр ким, эм де озь агъа-къардашыны севмеген эр ким Алладан дегиль.
Сен Озюнъ Исраильни эбедиен Сенинъ халкъынъ олмагъа сечтинъ, ве Сен, РАББИ, онынъ Алласы олдынъ.