17 Юкъарыдан кельген икмет исе биринджиден темиз-пак, сонъ тынчлыкъсевер, йымшакъ, сёз динълеген, мераметке ве хайырлы ишлерге толу, темиз юрекли ве адамларны айырмагъан икметтир.
РАББИ икметни бере, бильгинен анълайыш Онынъ агъзындан чыкъалар.
Бойле икмет юкъарыдан дегиль, дюньядан, адамлардан ве шейтандан келе.
Севгинъиз джан-юректен олсун. Яманлыкъны кореджек козюнъиз олмасын, лякин яхшылыкъкъа япышынъыз.
Эр бир яхшы ве мукеммель бахшыш юкъарыдан, коклердеки ярыкъларны яраткъан Бабадан келе. О, денъишип тургъан кольгеге ошамаз, ич бир вакъыт денъишмез.
Эгер биринъизнинъ икмети эксик олса, Алладан истенъиз, ве Алла сизге икмет берер. Алла опькелемейип, эписине боллукънен бере.
Балалар, севгимизни сёзлернен я да тильнен дегиль, акъикъат ве ишлеримизнен косьтерейик.
Акъикъаткъа бойсунып, сиз джанларынъызны элялладынъыз ве экиюзьлю олмагъан агъа-къардашлыкъ севгисинен севмеге башладынъыз. Шунынъ ичюн бир-биринъизни гъайретнен темиз юректен севинъиз.
Не де бахтлыдыр саф юреклилер. Олар Алланы кореджеклер!
О, насыл элял олса, Онъа бойле умют багълагъан эр бир адам да эляллана.
Мен сизни ойле бир лафкъа уста ве икметли этерим ки, сизге къаршы чыкъкъанлардан ич бириси къаршынъызгъа турып, ич бир шей айтып оламаз.
Бабанъыз мераметли олгъаны киби, сиз де мераметли олунъыз.
Эр кеснен муаббет яшамагъа ве азиз олмагъа тырышынъыз. Азиз олмагъан ич кимсе Раббини корьмез.
Алланынъ къулуна къавгъалашмагъа мумкюн дегиль. Аксине, Алланынъ къулу эписинен мераметли, огретмеге азыр, сабырлы олмакъ керек.
Бойлеликнен, эр бир яманлыкъ, айнеджилик, экиюзьлюлик, пахыллыкъ ве яман лафларны бир четке ташланъыз
сизлер адам айырып, яман ниетнен суд этмейсизми?!
Эр бир тербие озь вакътында къуванч дегиль, къайгъы киби корюне. Амма бир вакъыттан сонъ, тербие алгъанлар барышыкъ ве догърулыкъ берекетини джыялар.
Буны да истеймиз: Раббиге ярашкъаны киби, яшанъыз; эр бир шейде Онынъ разылыгъыны къыдырынъыз; эр тюрлю хайырлы иште берекет кетиринъиз; Алланы даа чокъча билинъиз;
Агъа-къардашларым, мен эминим ки, сизлер яхшылыкъкъа толусыз, эр шейни билесиз ве бир-биринъизге акъыл огретип оласыз.
ве адамгъа: «РАББИден къоркъмакъ – икметтир, яманлыкътан узакъ олмакъ – анълавдыр», – деди.
РАББИ санъа акъыл ве анълав берсин, сени Исраильге падиша этип къойсун. Сен исе Алланъ РАББИнънинъ къанунларыны тут ве беджер.
Бири Рухнен акъыллы сёзлер айта, башкъасы айны шу Рухнен бильги даркъата.
Алла икмет не олгъаныны биле, о, булунгъан ерини де биле,
Аллагъа якъынлашынъыз, ве О, сизлерге якъынлашыр. Эй, гуналылар, къолларынъызны ювунъыз! Эй, акъылы болюнген адамлар, юреклеринъизни темизленъиз!
Алланынъ огюнде, Иса Месихнинъ ве сайлангъан мелеклернинъ огюнде сени тенбиелейим: фаркъ этмейип, буларны бутюнлей сакъла, ич бир шейни айырмайып, эписини яп.
О, Мукъаддес Рухкъа ве имангъа толгъан, мераметли адам эди, ве халкънынъ баягъы къысмы Раббиге къошулды.
Сиз де ойле: тыштан адамларгъа инсафлы корюнесиз, ичинъиз исе экиюзьлюлик ве адалетсизлик толу.
Месихнинъ эльчилери оларакъ, алдынъызгъа озь истеклеримизнен кельмеге акъкъымыз бар эди, амма биз сизинъ аранъызда уфакъ балалар киби ола, озь балаларыны яхшы бакъкъан анагъа ошай эдик.
Сонъунда, агъа-къардашлар, эр бир акъикъий, намуслы, догъру, темиз, гузель, шуретли, мукеммель ве макътавгъа ляйыкъ шейлер акъкъында тюшюнинъиз.
эм де, Аллагъа шереф ве шукюр олсун деп, Иса Месихтен кельген инсафлыкъ мейвасына толаджакъсынъыз.
Яффада Исанынъ шегирти олгъан Табита адлы бир къадын бар эди. Онынъ адынынъ терджимеси «гъазель» демектир. Бу къадын эйилик ишлерине берилип, фукъарелерге чокъ садакъа бере эди.
Иса, Натанельнинъ Онъа якъынлашкъаныны корип: – Бакъынъыз, мына ич айнеджиликни бильмеген акъикъий исраиллидир! – деди.
Сёз джан-тен олды ве бизим арамызда яшап башлады. Биз Онынъ шерефли ишлерини корьдик, Бабасынынъ бирден-бир Олгъанынынъ шерефли ишлерини. О, яхшылыкъкъа ве акъикъаткъа толу эди.
О, темизлемеге башлайджакъ ве кумюшни иритип темизлейджек. О, Левийнинъ огъулларыны темизлейджек, алтын ве кумюш киби иритип арындыраджакъ, ве олар догърулыкънен РАББИге бахшышларны ве къурбанларны кетиреджек.
– Мен бутюн халкънынъ огюнде сизни ашалап, масхара этеджегим, чюнки сиз ёлларымдан юрмеге истемейсинъиз, Къанун ишлеринде адалетли суд этмейсинъиз.
Алла бу дёрт огълангъа бильги, акъыл ве эр бир китапны анъламакъны берди. Даниялгъа исе даа тюрлю руя ве тюшлерни анъламакъны берди.
Сенинъ халкъынъа укюмдарлыкъ этмек ичюн, яхшылыкъны яманлыкътан айырмакъ ичюн, манъа, Сенинъ къулунъа, анълагъан юрек бер. Сенинъ бойле бир буюк халкъынъа ким укюмдарлыкъ этип оладжакъ?
Муса Бецалелни, Охолиавны, эписи РАББИден усталыкъ алгъанларны ве кимни юреги тартса, эписини ишни башлап чалышмагъа чагъыртты.
ич кимсени яманламасынлар, къавгъа этмесинлер, лякин юваш олсун ве эписи адамларгъа бутюн алчакъгонъюллиликни косьтерсинлер.
Юреги темиз олгъанлар ичюн эр шей темиздир, амма юреги арам олгъанлар ве имансызлар ичюн ич бир шей темиз дегильдир. Оларнынъ эм акъыллары, эм виджданлары арамдыр.
Эгер мумкюн олса, къолунъыздан кельгендже, бутюн адамларнен муаббет яшанъыз.
Акъылсыз акъылсызлыкъ айта, акъылы-фикри яманлыкъкъа ынтыла, имансыз ишлер япа, РАББИни яманлай, ач адамгъа ашамагъа ёл бермей, сувсагъанны сувгъа тоюрмай.
РАББИ миллетлерни суд этеджек ве чокъ халкъларны къабаатлайджакъ. Адамлар къылычларындан сабан тишлерини дёгеджек, мызракъларындан юзюм кесмек ичюн пычакълар япаджакъ. Бир даа халкъ халкъкъа къаршы къылыч котермейджек, энди дженк этмеге огренмейджек.
Амма сенинъ огълунъ оладжакъ, о, барышыкъ ве тынчлыкъ севген адам оладжакъ. Мен оны эр тарафтан саргъан душманларындан къуртарып, раатлыкъ береджегим, шунынъ ичюн онынъ ады Сулейман оладжакъ. Сулейманнынъ куньлеринде Мен Исраильге аманлыкъ ве тынчлыкъ береджегим.
Эписи исраиллилер, падишанынъ чыкъаргъан къарары акъкъында эшитип, падишадан къоркъып башладылар, бойле укюм этмек ичюн, онъа Алла икмет бергенини корьдилер.
Бунынъ ичюн сен дегенинъ киби яптым. Санъа икметли ве анълагъан юрек бердим. Сен киби сою сенден эвель ёкъ эди, сенден сонъра да сен киби олмаз.
Ярыкънынъ мейвасы – эр бир яхшылыкъ, догърулыкъ ве акъикъаттыр.
Мен, Павел, сизинъ аранъызда юваш, сизден узакъта исе джесюр олып, шимди сизлерге Месихнинъ алчакъгонъюллиги ве йымшакълыгъынен мураджаат этем.
Сачыджыгъа урлукъ ве ашагъангъа отьмек береяткъан Алла сизинъ сачкъанынъызны бол япаджакъ, инсафлыкъ берекетинъизни де чокълаштыраджакъ.
Чобан айванларны бакъкъаны киби, о, адамларны бакъаджакъ: къозуларны къолунен топлайджакъ, оларны багърына басаджакъ, ана-къойларны зорламайып алып кетеджек.
Лякин акъыл къайдан тапылыр? Анълавнынъ ери къайда?
Не де бахтлыдыр барыштырыджылар. Олар Алланынъ огъуллары дениледжеклер!
Биз анълавнен темиз яшайыш кечиремиз, чокъ сабыр этемиз, эйилик япамыз, Мукъаддес Рухкъа ишанамыз, саф юрекнен севемиз,
Бакъынъыз, Алланынъ истегине коре джан агърысы себебинден сизлерде озюнъизни акъламакъ ичюн насыл гъайрет пейда олды, насыл гъазап, къоркъу, корюшмек арзусы, къабаатлыны джезаламакъ истеги пейда олды! Буларнынъ эписинен озюнъиз темиз олгъанынъызны косьтердинъиз.
Мерамет косьтермеген адам мераметсизликнен суд этиледжек. Мерамет исе укюмден устюн келе.
Къуллар, буюк сайгъынен эфендилеринъизге бойсунынъыз. Тек яхшы ве мераметли эфендилеринъизге дегиль, намуссыз союна да таби олунъыз.